Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Gd 788/07 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi K. G. na uchwałę Rady Miasta G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Po wniesieniu skargi na uchwałę Rady Miasta G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, K. G. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Wniosek ten został rozpoznany przez referendarza sądowego postanowieniem z dnia 27 lutego 2008 r., którym odmówiono przyznania skarżącemu prawa pomocy. Pismem z dnia 13 marca 2008 r. K.G. wniósł sprzeciw, w wyniku którego wniosek o przyznanie prawa pomocy podlegał rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił przyznania skarżącemu K. G. prawa pomocy w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Miasta G. z dnia [...].
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący podniósł, że niesłusznie odmówiono mu przyznania prawa pomocy, a nie jest on w stanie ponieść kosztów sądowych w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie należało uwzględnić. Niezależnie od powołanych w nim argumentów dotyczących sytuacji materialnej skarżącego należy zauważyć, że skarżący ma podstawy do zarzutu, że jego wniosek nie został rozpatrzony rzetelnie. Należy bowiem podkreślić, że w wyniku wniesienia sprzeciwu, postanowienie referendarza sądowego z dnia 27 lutego 2008 r. utraciło moc, co oznacza, że powstała sytuacja, jakby postanowienia tego w ogóle nie było. Tymczasem uzasadnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2008 r. jest w istocie powtórzeniem uzasadnienia rozstrzygnięcia referendarza sądowego z dnia 27 lutego 2008 r., co nie wskazuje na sumienne rozpoznanie wniosku skarżącego.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji postanowienia.