Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia [...] kwietnia 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 999 /10 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. T. na decyzję Wojewody Kujawsko - Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i wstrzymać wykonanie decyzji Wojewody Kujawsko - Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r.
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy - po rozpoznaniu wniosku D. T. - odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody Kujawsko - Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r. w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wskazał, iż skarżący nie przedstawił we wniosku argumentów przemawiających za wystąpieniem niekorzystnych z punktu widzenia interesów skarżącego następstw wykonania decyzji tj., że poniósłby znaczną szkodę lub powstałyby trudne do odwrócenia skutki. Sąd I instancji podniósł, że w sytuacji, gdy strona nie wskazuje we wniosku na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ani nie uzasadnia tych przesłanek, to nie może przyjmować, że obowiązkiem Sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (postanowienie NSA z dnia 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09, LEX nr 489786). Sąd zaznaczył, decyzja o wymeldowaniu jest wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących ustania pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu, urzędowym stwierdzeniem, że określona osoba w danym miejscu nie przebywa, co wynika z art. 9 ust. 2b ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r.o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 993), który stanowi, że zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu. Celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie przez organ prowadzący ewidencję do zgodności danych ewidencyjnych ze stanem faktycznym. Wobec powyższego Sąd uznał, że wykonanie przedmiotowej decyzji nie może wywołać skutków, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).
W zażaleniu na powyższe postanowienie D. T. podniósł, że był zameldowany na pobyt stały przy ul. Niedzielnej [...] w B.- B. Decyzję o wyprowadzce do lokalu przy ul. Przemysłowej w B. - B. podjął za sprawą długich przekonań pracownika socjalnego Teresy R. i Pani W., które zapewniały go, że nadal będzie miał miejsce zameldowania pod wyżej wymienionym adresem. Zaznaczył nadto, że zmuszony był do wyprowadzki z lokalu przy ul. Przemysłowej, gdyż wysokość czynszu, tj. 1000 zł. znacznie przewyższała jego możliwości finansowe. W związku z powyższym wyprowadził się do lokalu przy ul. Centralnej [...] w B. - B., gdzie zamieszkuje na czas nieobecności właścicieli, którzy w obecnej chwili przebywają tymczasowo za granicą, jednak w każdej chwili mogą wrócić. Nadto skarżący podał, że podejmował wszelkie możliwe prace remontowe, aby budynek przy ul. Niedzielna [...] w B. - B. nadawał się do mieszkania. Skarżący zaznaczył, iż jest osobą chorą i nie radzi sobie w życiu, mieszka z matką K. L. i siostrą.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.
Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002, Nr 153, poz.1270 ze zm.; dalej powoływana jako p.p.s.a.), zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania w sposób wyczerpujący zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Jak przyjęto w judykaturze, sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny merytorycznej skargi, bowiem takie działanie sądu dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu. Należy stwierdzić, że Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinien uwzględniać wszystkie okoliczności nawet te niepodniesione we wniosku, o ile można je wyinterpretować na podstawie obowiązujących przepisów prawa oraz akt sprawy.