Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 8 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. sp. z o.o. z siedzibą w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 31 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Gl 774/20 o odrzuceniu skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w B. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gliwicach z [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu przestąpienia do użytkowania obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 31 lipca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę A. sp. z o.o. w B. (dalej: spółka) na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] maja 2020 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego.
Zarządzeniami z 24 czerwca 2020 r. wezwano spółkę, na adres ustanowionego pełnomocnika, do uzupełnienia wpisu od skargi oraz do uzupełnienia braków formalnych skargi przez złożenie dokumentu lub uwierzytelnionego odpisu dokumentu określającego sposób reprezentacji spółki (np. odpis z KRS). Wezwania zostały doręczone pełnomocnikowi spółki 7 lipca 2020 r.
Uzupełniając braki pełnomocnik spółki uiścił wpis. Następnie 20 lipca 2020 r. nadesłał aktualny odpis z KRS. W piśmie z 21 lipca 2020 r. pełnomocnik spółki wyjaśnił, że w aktach administracyjnych sprawy znajduje się aktualny odpis KRS z 9 marca 2020 r.
Odrzucając skargę Sąd I instancji wskazał, że termin do uzupełnienia braków skargi upływał 14 lipca 2020 r. Aktualny odpis z KRS został nadesłany po terminie, co oznacza, że skarga podlegała odrzuceniu.
Spółka złożyła zażalenie na powyższe postanowienie.
Spółka zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 w związku z art. 49 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej: p.p.s.a.). Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 58 § pkt 3 p.p.s.a., skarga, której braków formalnych nie uzupełniono w terminie podlega odrzuceniu przez wojewódzki sąd administracyjny. W tej sprawie nie ulega wątpliwości, że spółka pomimo doręczenia wezwania nie uzupełniła braku formalnego skargi w terminie. Oznacza to, że skarga podlegała odrzuceniu, o czym prawidłowo orzekł Sąd I instancji.
W treści zażalenia spółki podniosła argumenty dwojakiego rodzaju.
Po pierwsze, w ocenie spółki dla nadania biegu skardze wystarczające było posłużenie się przez Sąd I instancji odpisem KRS znajdującym się w aktach administracyjnych sprawy. Stosownie jednak do art. 29 p.p.s.a. przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28 p.p.s.a., mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Sąd I instancji prawidłowo wskazał, że wykazanie, iż w imieniu spółki działają osoby posiadające do tego umocowanie, jest niezbędne do ustalenia, czy skarga została skutecznie wniesiona. Umocowanie to musi być aktualne w dniu dokonania pierwszej czynności w postępowaniu - w tym wypadku w dniu złożenia skargi. Obowiązek złożenia tego rodzaju dokumentu przy pierwszej czynności w postępowaniu oznacza, że Sąd I instancji nie mógł nadać dalszego biegu skardze na podstawie odpisu KRS znajdującego się w aktach sprawy. Powołane przez spółkę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego nie miały w tej sprawie zastosowania, ponieważ zostały wydane w innym stanie faktycznym i prawnym.
Po drugie, spółka podnosi, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało sporządzone przez sekretarza sądowego, podczas gdy z art. 49 § 1 p.p.s.a. wynika, że wezwanie kieruje do strony przewodniczący. Wbrew twierdzeniom zażalenia, wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi wynikało z pkt 4 zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z 24 czerwca 2020 r. (k. 1 akt) i zostało wykonane przez sekretarza sądowego w wykonaniu tego zarządzenia, co wynika wprost z przesłanego spółce pisma z 1 lipca 2020 r. (k. 28 akt).
Z tych względów i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 oraz art. 198 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.