Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. V. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 287/13 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. V. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 287/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej przez S. V. decyzji Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza K. z dnia [...] grudnia 2012 r. o wymeldowaniu S.V. z miejsca pobytu stałego przy ul. [...] w K., skarżąca powołała się na mogące wystąpić negatywne konsekwencje dla skarżącej związane z brakiem jakiegokolwiek zameldowania na terytorium RP oraz będącym w toku postępowaniem o nadanie obywatelstwa. Stałe zameldowanie ma bowiem znaczenie w kontaktach z urzędem oraz z pracodawcą.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku mając na uwadze art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), uznał, że złożony w sprawie wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, jako że skarżąca nie przytoczyła w nim żadnych konkretnych okoliczności, które przemawiałyby za udzieleniem jej ochrony tymczasowej. Jak podkreślono, zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja o wymeldowaniu jest orzeczeniem, które stwierdza jedynie pewien stan faktyczny. Decyzja ta ma charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji oraz doprowadzeniu do zgodności miejsca zamieszkania z miejscem zameldowania. Nie ma ona charakteru nieodwracalnego.
W zażaleniu na powyższe postanowienie S. V., reprezentowana przez adwokata, podniosła zarzut naruszenia art. 61 § 3 p.p.s.a. przez nietrafne ustalenie, iż w sprawie nie zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sytuacji, gdy skarżąca wykazała konkretne okoliczności przemawiające za udzieleniem jej ochrony tymczasowej w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. Wskazując na powyższe wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji lub uwzględnienie zażalenia i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniesiono ponadto o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zażaleniowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji dokonał w niniejszej sprawie prawidłowej oceny przesłanek wskazanych w cytowanym przepisie. Podkreślić należy, że celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest zapewnienie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w toku sądowej kontroli skarżonego aktu przed następstwami wadliwych aktów lub czynności organów administracji publicznej, których wykonanie może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Jednocześnie jednak trzeba mieć na względzie przedmiot decyzji objętej wnioskiem, o jakim mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. W rozpoznawanej sprawie wniosek ten dotyczy decyzji o wymeldowaniu, a więc orzeczenia, które - jak zaznaczył Sąd I instancji - stwierdza jedynie pewien stan faktyczny, posiada zatem jedynie charakter ewidencyjny. Nie ma ona charakteru nieodwracalnego. Decyzja o wymeldowaniu nie ogranicza prawa do przebywania w lokalu ani też nie powoduje utraty prawa własności, czy współwłasności do tego lokalu, ani też nie przywraca prawa posiadania, czy też prawa własności. Jak zwracano uwagę w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja taka nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw, a tym samym nie może jej wykonanie spowodować negatywnych dla strony skutków. Jednak rozpoznając kwestię udzielenia ochrony tymczasowej w takiej sprawie należy uwzględnić ewentualne szkody oraz skutki wynikające z braku stałego zameldowania. Oceniając przedmiotowy wniosek w powyższym zakresie nie można było podzielić twierdzeń, iż do niebezpieczeństw, o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. można zaliczyć niemożność utrzymania kontaktu z urzędami i pracodawcą. Zauważyć należy, że skarżąca inicjując postępowanie sądowe posługuje się adresem do korespondencji, który znajduje się w innym mieście niż adres zameldowania, co świadczy o braku utrudnień w prowadzeniu sprawy osobiście.
Stwierdzić zatem należy, że Sąd pierwszej instancji dokonał w niniejszej sprawie prawidłowej oceny okoliczności w kontekście art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia. Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy, bowiem wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną, należne od Skarbu Państwa (art. 250 p.p.s.a.) przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 p.p.s.a.