Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w M. , nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Dnia 30 stycznia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. sp. z o.o. z siedzibą w M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 1316/19 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w M. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 listopada 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", odrzucił skargę, ponieważ na wezwanie Sądu strona skarżąca nie uzupełniła w terminie braku formalnego skargi przez nadesłanie prawidłowo udzielonego pełnomocnictwa.

Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie pełnomocnik strony skarżącej dołączył do skargi pełnomocnictwo z 19 maja 2016 r. uprawniające go do reprezentowania spółki zarówno przed sądami administracyjnymi, jak i sądami powszechnymi w zakresie roszczeń o zapłatę. Sąd uznał, że z uwagi na zakres pełnomocnictwa pełnomocnik był uprawniony do reprezentowania skarżącej spółki jedynie w zakresie roszczeń o zapłatę. Pełnomocnictwo to w dacie, w której zostało udzielone nie obejmowało swym zakresem roszczeń z zakresu planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Zażalenie na ww. postanowienie wniosła skarżąca Spółka, podnosząc, że uzupełniła brak formalny skargi w postaci złożenia pełnomocnictwa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie podlega uwzględnieniu, choć z innych względów niż w nim podniesione.

W okolicznościach niniejszej sprawy należało ocenić, czy w związku z zakresem umocowania, wynikającym ze złożonego wraz ze skargą pełnomocnictwa, zachodził brak formalny, który powinien podlegać uzupełnieniu na wezwanie Sądu. Sąd I instancji, dokonując w tym zakresie oceny, pominął pełną treść pełnomocnictwa, choć w części przywołującej stan faktyczny w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd przywołał pełny zakres pełnomocnictwa. Z pełnej treści złożonego wraz ze skargą pełnomocnictwa wynika, że profesjonalny pełnomocnik strony skarżącej jest umocowany do reprezentowania skarżącej Spółki w sprawach o zapłatę przed sądami powszechnymi i administracyjnymi, a także do reprezentowania spółki przed wszystkimi władzami, urzędami, instytucjami, organami egzekucyjnymi oraz innymi podmiotami. Taka zaś treść pełnomocnictwa nie uprawnia do stwierdzenia, że zakres umocowania dotyczy tylko spraw o zapłatę przed sądami powszechnymi i administracyjnymi, ponieważ niezależnie od powyższego pełnomocnictwo zawiera dodatkowo inny zakres umocowania, a mianowicie, także do reprezentowania m.in. przed wszystkimi władzami, ale już bez wskazania rodzaju spraw. Zgodnie zaś z art. 36 p.p.s.a. pełnomocnictwo może być ogólne; może być też do prowadzenia poszczególnych spraw. W tych warunkach należało zatem uwzględnić treść pełnomocnictwa uprawniającą pełnomocnika do reprezentowania przed wszystkimi władzami, co wskazuje na ogólny zakres udzielonego pełnomocnictwa. Nie ulega wątpliwości interpretacyjnych, że pod pojęciem "władzy" należy rozumieć władzę sądowniczą, która w ramach Konstytucji RP jest sprawowana przez sądy - Sąd Najwyższy, sądy powszechne, wojskowe i administracyjne oraz trybunały - Trybunał Konstytucyjny i Trybunał Stanu. Tak więc analiza treści złożonego wraz ze skargą pełnomocnictwa dowodzi, że pełnomocnik został umocowany do reprezentowania skarżącej Spółki przed wszystkimi władzami, zatem także przed organami władzy sądowniczej - sądem administracyjnym. Dlatego Sąd I instancji wadliwie wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi w omawianym zakresie, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., ponieważ doszło do odrzucenia skargi w sytuacji gdy z omawianej przyczyny nie istniała formalna przeszkoda do merytorycznego rozpoznania skargi przez Sąd Administracyjny.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.

Strona 1/1