Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2479/13 odmawiające zmiany postanowienia z dnia 20 grudnia 2013 r. którym przyznano T. D. prawo pomocy poprzez zwolnienie z wpisu sądowego od skargi w wysokości 200 zł (pkt 1), ustanowiono adwokata (pkt 2) w sprawie ze skargi T. D. i H. D. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2013 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie przyznał T. D., prawo pomocy poprzez zwolnienie z wpisu sądowego od skargi w wysokości 200 złotych (pkt 1), ustanowienie adwokata (pkt 2), w pozostałym zakresie wniosek oddalił (pkt 3).
Postanowieniem z dnia 25 marca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2479/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie sądowe ze skargi H. D. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia.
Pismem z dnia 12 maja 2014 r. pełnomocnik T. D. wniósł skargę kasacyjną od w/w postanowienia Sądu z dnia 25 marca 2014 r. W skardze zawarł wniosek o zwolnienie od wpisu od skargi kasacyjnej. We wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 5 maja 2014 r., złożonym na urzędowym formularzu, skarżący podał, że wraz z żoną utrzymują się z emerytur w łącznej kwocie: 3.151,00 złotych miesięcznie. Od września 2013 r. zamieszkuje z nimi 14 - letni wnuk, którego matka mieszka w Anglii. Skarżący podał, że posiadają dom jednorodzinny o pow. użytkowej 136 m 2 oraz nieruchomość rolną o pow. 28 arów. Dom jest niewykończony w szczególności łazienka, brak tynków z zewnątrz budynku, brak podłączenia do instalacji gazowej. Wskazał, że ponosi opłaty za opał w wysokości 4.000 złotych rocznie oraz opłatę za energię elektryczną w wysokości 134 złotych miesięcznie. Dodał, że na zakup lekarstw wydają z małżonką 400 złotych miesięcznie. Podkreślił, że brakuje im środków finansowych na wykupienie niektórych lekarstw. Nadto spłacają kredyt zaciągnięty w banku w kwocie 299 miesięcznie. Podniósł, że wraz z żoną są osobami starszymi i schorowanymi z grupami inwalidztwa. Zaznaczyli, że są zadłużeni w banku i u znajomych. Z wniosku wynika, że wnioskodawca wraz z żoną nie posiadają oszczędności pieniężnych, przedmiotów wartościowych, ani majątku, który mógłby stanowić dodatkowe źródło dochodów.
Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.)- dalej p.p.s.a. odmówił zmiany postanowienia referendarza sądowego WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2013 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wniosek skarżącego z dnia 5 maja 2014 r. należy potraktować jako wniosek o zmianę postanowienia z dnia 20 grudnia 2013 r. w przedmiocie przyznania prawa pomocy poprzez ustanowienie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
We wniosku skarżący nie wykazał, że jego sytuacja materialna zmieniła się w istotny sposób w stosunku do wskazanej w poprzednim wniosku o przyznanie prawa pomocy, w szczególności skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, co zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. stanowi przesłankę przyznania prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym.
Zdaniem Sądu w ponownym wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący nie przedstawił nowych okoliczności, które przemawiałyby za zmianą postanowienia z dnia 20 grudnia 2013 r. Aktualnie miesięczne dochody kształtują się na podobnym poziomie około 3100 zł. Stan posiadania strony pozostał bez zmian. Świadczy to także, że sytuacja materialna strony nie zmieniła się na niekorzyść.