Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Teresa Kobylecka, po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Lublinie z dnia 16 maja 2016 r. sygn. akt II SO/Lu 1/16 w przedmiocie wymierzenia Wojewodzie L. grzywny z wniosku E. K. o wymierzenie Wojewodzie L. grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi z dnia 28 maja 2015 r. na bezczynność i przewlekłość w sprawie wniosku o udostępnienie akt administracyjnych postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 16 maja 2016 r., sygn. akt II SO/Lu 1/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wymierzył Wojewodzie L. grzywnę w kwocie 100 zł w sprawie z wniosku E. K., zw. dalej skarżącym, o wymierzenie Wojewodzie L. grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi z dnia 28 maja 2015 r. na bezczynność i przewlekłość postępowania w sprawie wniosku o udostępnienie akt administracyjnych.
W motywach rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy: w dniu 3 lutego 2016 r. skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosek o wymierzenie Wojewodzie L., zw. dalej Wojewodą, grzywny za nieprzekazanie do Sądu skargi z dnia 28 maja 2015 r. na bezczynność i przewlekłość postępowania w sprawie wniosku z dnia 19 marca 2015 r., złożonego na podstawie art. 73 § 3 k.p.a. o umożliwienie zapoznania się z aktami sprawy, dotyczącymi pozwolenia na budowę dla P. sp. z o.o. w W., w systemie teleinformatycznym, ewentualnie w Delegaturze L. Urzędu Wojewódzkiego w Z.
W odpowiedzi na wniosek Wojewoda L. w piśmie z dnia 10 marca 2016 r. wyjaśnił, że w sprawie została wydana decyzja dnia 10 kwietnia 2015 r., którą (jak wynika z akt sprawy II SA/Lu 420/15., k. 3, 4, 27) E. K. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargą również dnia 28 maja 2015 r. Wojewoda podniósł, że w dniu 10 czerwca 2015 r. przekazał Sądowi tę skargę wraz aktami pierwszej i drugiej instancji (które obejmowały wniosek z dnia 19 marca 2015 r.) oraz odpowiedzią na skargę.
W dniu 12 stycznia 2016 r. (data wpływu) E. K. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargi (z dnia 7 stycznia 2016 r.) na bezczynność i na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę L. w przedmiocie przekazania Sądowi skargi z dnia 28 maja 2015 r. ‒ zarejestrowane pod sygnaturami II SAB/Lu 9/16 i II SAB/Lu 10/16.
Wojewoda przekazując Sądowi odpowiedź na te skargi w dniu 22 stycznia 2016 r. przesłał również 6 załączników, w tym skargę z dnia 28 maja 2015 r. "na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania".
Postanowieniami z dnia 10 lutego 2016 r. Sąd odrzucił skargi w sprawach II SAB/Lu 9/16 i II SAB/Lu 10/16 ze względu na ich niedopuszczalność.
Akta sprawy dotyczącej pozwolenia na budowę, które zawierają również wniosek z dnia 19 marca 2015 r., nie zostały dotychczas zwrócone przez Sąd organowi w związku z toczącym się postępowaniem pod sygn. akt II SA/Lu 420/15.
Wobec powyższego Wojewoda L. wniósł o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny.
W zaskarżonym postanowieniu z dnia 16 maja 2016 r., sygn. akt II SO/Lu 1/16, WSA w Lublinie wywiódł, że wniosek E. K. o wymierzenie Wojewodzie grzywny na podstawie przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. zasługuje na uwzględnienie, gdyż organ do chwili obecnej nie przekazał Sądowi skargi skarżącego z dnia 28 maja 2015 r. na bezczynność i przewlekłość postępowania.
W ocenie Sądu, skarga ta znalazła się w aktach sądowych w sprawach II SAB/Lu 9/16, II SAB/Lu 10/16, a także w niniejszej sprawie II SO 1/16, ale wyłącznie jako załącznik pism procesowych skarżącego. Wojewoda wskazał wprawdzie, że "skargę" przekazał Sądowi już w dniu 10 czerwca 2015 r. wraz z aktami sprawy dotyczącej decyzji udzielającej pozwolenia na budowę, ale jak wynika z akt II SA/Lu 420/15, w aktach administracyjnych nie ma skargi z dnia 28 maja 2015 r. dotyczącej wniosku z dnia 19 marca 2015 r. Przekazując w dniu 10 czerwca 2015 r. akta administracyjne, Wojewoda nie przesłał odpowiedzi na tę skargę. Natomiast w odpowiedzi na skargę w sprawie II SA/Lu 420/15 Wojewoda odnosząc się do zasadności wydania decyzji z dnia 10 kwietnia 2015 r. odniósł się także do wniosku skarżącego z dnia 19 marca 2015 r., przedstawiając przebieg czynności podejmowanych w związku z tym wnioskiem, ale nie odniósł się wprost do żądania skargi z dnia 28 maja 2015 r. na bezczynność i przewlekłość. Zdaniem Sądu, jego wyjaśnień zawartych w tamtej odpowiedzi na skargę nie można potraktować jako odpowiedzi - w rozumieniu art. 54 § 2 k.p.a. ‒ dotyczącej ewentualnej bezczynności czy przewlekłości, której dotyczy odrębnie sformułowana przez skarżącego skarga z dnia 28 maja 2015 r.