Dnia 23 sierpnia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 839/15 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. R. K. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2015 r., znak: [...] w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 12 maja 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 839/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Warszawie odmówił J. R. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej GINB) z dnia [...] stycznia 2015 r., znak: [...] w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną.
W uzasadnieniu postanowienia sąd I instancji wskazał, że WSA w Warszawie postanowieniem z dnia 11 lutego 2016 r. po rozpoznaniu skargi J. R. K. na postanowienie GINB z dnia [...] stycznia 2015 r. odrzucił skargę z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem ustawowego terminu.
Powyższe postanowienie doręczono pełnomocnikowi skarżącego w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej Ppsa) w dniu 1 marca 2016 r.
W dniu 17 marca 2016 r. do sądu wojewódzkiego wpłynęło pismo GINB przy którym przesłał pismo J. R. K. z dnia 7 marca 2016 r. (data nadania w urzędzie pocztowym 10 marca 2016 r.) oraz pismo J. R. K. reprezentowanego przez adw. A. B. z dnia 8 marca 2016 r. (nadane w urzędzie pocztowym w dniu 8 marca 2016 r.) zawierające wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi do sądu administracyjnego na ww. postanowienie.
W dniu 14 marca 2016 r. do sądu wpłynęło pismo J. R.
K. reprezentowanego przez adwokata A. B. w załączeniu do którego dołączono wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi do sądu.
W piśmie tym wskazano, iż czynność będąca przedmiotem niniejszego wniosku o przywrócenie terminu (wniesienie skargi do sądu administracyjnego) została już dokonana przez skarżącego.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienie skargi uzasadniono tym, że skarżący jest osobą niepełnosprawną ruchowo, ma trudności z poruszaniem się oraz choruje przewlekle również na wiele innych schorzeń. Wskazano, że w miejscowości skarżącego nie ma placówki pocztowej. Nadto zaznaczono, iż skarżący nie zna prawa i że działał wówczas bez pełnomocnika.
Wskazując na powyższe sąd I instancji stwierdził, że powołane przez skarżącego okoliczności nie uprawdopodobniają braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi w ustawowym terminie. Zdaniem tegoż sądu skarżący nie wykazał bowiem, aby aktualny stan zdrowia uniemożliwiał mu zachowanie terminu do wniesienia skargi. W szczególności skarżący nie uprawdopodobnił, że wystąpiły nasilone dolegliwości związane z chorobami i trwały w okresie biegu terminu do wniesienia skargi.
W ocenie sądu I instancji skarżący nie wykazał także, że w terminie do wniesienia skargi nie miał możliwości wyręczenia się w tej sprawie inną osobą. Zdaniem sądu wojewódzkiego nie stanowił także okoliczności do przywrócenia terminu fakt, że w miejscowości w której mieszka skarżący nie ma placówki pocztowej.
Zażaleniem - reprezentowany przez pełnomocnika - J.R.K. zaskarżył ww. postanowienie w całości i zarzucił mu naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 86 § 1 Ppsa poprzez nietrafne przyjęcie, że błędne zaadresowanie skargi na skutek którego nastąpiło uchybienie terminu do wniesienia skargi stanowi podstawę do przypisania strony winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, podczas gdy w danej sytuacji zachodzą okoliczności niezawinionego zachowania skarżącego uzasadniające przywrócenie uchybionego terminu oraz naruszenie art. 45 ust. 1 Konstytucji RP poprzez niezastosowanie przewidzianej w tym przepisie zasady prawa obywatela do sądu i przyjęcie, iż wniesienie skargi przez skarżącego bezpośrednio do WSA, stanowi wystarczającą podstawę do odrzucenia skargi i braku przywrócenia terminu.