Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1037/18 o odrzuceniu skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2019 r., VII SA/Wa 1037/18 w sprawie ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2018 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w części postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 28 marca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1037/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku z dnia 18 stycznia 2019 r. oddalającego skargę Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w części.
Sąd wskazał, że Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w części. Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1037/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił ww. skargę. Na wniosek skarżącego sporządzono uzasadnienie ww. wyroku, doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 13 lutego 2019 r.
Pismem z dnia 15 marca 2019 r. (data nadania: 15 marca 2019 r.) skarżący złożył, sporządzoną przez profesjonalnego pełnomocnika, skargę kasacyjną od ww. wyroku, kierując ją na adres Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zgodnie z art. 178 w związku z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm., dalej w skrócie: "p.p.s.a") wojewódzki sąd administracyjny dokonuje wstępnej kontroli skargi kasacyjnej. Kontrola ta obejmuje zachowanie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jej dopuszczalność oraz spełnienie wymogów formalnych.
Zgodnie z art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Natomiast zgodnie z art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W niniejszej sprawie odpis wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2019 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 13 lutego 2019 r. Trzydziestodniowy termin na złożenie skargi kasacyjnej upłynął bezskutecznie w dniu 15 marca 2019 r. Skarżący złożył skargę kasacyjną w dniu 15 marca 2019 r. (data nadania przesyłki), jednak zamiast poprawnego adresu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa), wpisano adres Naczelnego Sądu Administracyjnego (ul. Gabriela Piotra Boduena 3/5, 00-011 Warszawa). Naczelny Sąd Administracyjny przekazał przesyłkę zawierającą skargę kasacyjną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 19 marca 2019 r.
W ocenie Sądu I instancji, skarga kasacyjna mogła wywołać skutki prawne tylko wtedy, gdyby Naczelny Sąd Administracyjny przekazał ją właściwemu wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu do dnia 15 marca 2019 r. Jednak nie było to możliwe z uwagi na to, że skarga kasacyjna skarżącego wpłynęła do Naczelnego Sądu Administracyjnego dopiero w dniu 18 marca 2019 r. W związku z tym skarga kasacyjna, jako wniesiona po upływie terminu, podlegała odrzuceniu. Omyłkowe skierowanie skargi kasacyjnej bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie usprawiedliwia bowiem opóźnienia w trzydziestodniowym terminie przewidzianym w art. 177 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt II OZ 710/16, LEX nr 2 102 334). Mając powyższe na względzie, Sąd, na podstawie art. 178 w zw. z art. 177 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.