Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 26 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 896/19 o odrzuceniu skargi M. D. w sprawie ze skargi M. D. i K. D. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie wstrzymania prowadzenia robót budowlanych oraz zobowiązania do przedłożenia dokumentów postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 czerwca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 896/19, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) odrzucił skargę M. D. (dalej jako skarżący) na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie wstrzymania prowadzenia robót budowlanych przy realizacji budynku gospodarczego zlokalizowanego na działce nr [...] położonego w miejscowości N. [...] gmina N. oraz zobowiązania do przedłożenia dokumentów, o których mowa w art. 48 ust. 3 ustawy Prawo budowlane.
Sąd I instancji powołując się na treść art. 53 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. oraz art. 57 § 1 w zw. z art. 46 § 1 P.p.s.a. i art. 58 § 1 pkt 3 wskazał, że skarżący wnosząc skargę na ww. postanowienie uczynił to z uchybieniem ustawowego terminu do wniesienia skargi a nadto wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie, skargi nie podpisał. Wobec tego stosownie do art. 58 § 1 pkt 2 i pkt 3 skarga M. D. podlegała odrzuceniu.
Skarżący reprezentowany przez swoją matkę K. D. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie.
W uzasadnieniu podniesiono, że na skardze znalazł się podpis matki skarżącego, ponieważ została ona przez niego upoważniona do działania w jego imieniu w postępowaniu administracyjnym. Skarżący uważał, że nie ma potrzeby składania dodatkowego dokumentu pełnomocnictwa do niniejszej sprawy.
Podkreślono, że skarżący jest osobą niepełnosprawną. Stwierdzono u niego niedorozwój myślenia analityczno-syntetycznego (orzeczenie o niepełnosprawności z 19 października 1983 r.). Zarówno skarżący jak i jego matka - w wieku 74 lat - nie zrozumieli skierowanego do nich wezwania sądu i z tego powodu nie uzupełnili podpisu na skardze. W celu uzupełnienia podpisu udali się do Sądu w dniu 15 maja 2019 r., gdzie złożyli pismo procesowe opatrzone dwoma podpisami, sądząc, że będzie wystarczające. Pracownik biura nie wyprowadził ich z błędu.
Na etapie zażalenia zostało złożone pełnomocnictwo skarżącego z dnia 7 lutego 2019 r. do reprezentowania go przed sądami administracyjnymi przez jego matkę K. D..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. każde pismo kierowane do sądu administracyjnego powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. W przypadku składania pisma przez pełnomocnika zgodnie z art. 46 § 3 P.p.s.a. do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa pełnomocnik obowiązany jest złożyć do akt sprawy przy pierwszej czynności procesowej (art. 37 § 1 P.p.s.a.).