Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego
Sentencja

Dnia 26 września 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 26 września 2019 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2795/18 o odrzuceniu skargi K. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2018 r., nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 maja 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2795/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie odrzucił skargę K. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (MWINB) z dnia [...] października 2018 r., nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia budynku do stanu poprzedniego. W pkt II. w/w postanowienia sąd zwrócił skarżącemu ze Skarbu Państwa - WSA w Warszawie kwotę 500 zł tytułem uiszczonego wpisu sądowego. Postanowienie to zapadło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Skarżący - K. K., reprezentowany przez r. pr. M. Ł., pismem z dnia 13 listopada 2018 r. wniósł skargę do WSA w Warszawie na ww. decyzję MWINB z dnia [...] października 2018 r.

W wykonaniu zarządzenia z dnia 21 marca 2019 r. wezwano pełnomocnika skarżącego - r. pr. M. Ł. do usunięcia braków formalnych ww. skargi poprzez nadesłanie jej odpisu - w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Jednocześnie wezwano pełnomocnika skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 500 zł. Odpis zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi oraz wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 29 marca 2019 r.

W dniu 5 kwietnia 2019 r. pełnomocnik skarżącego uiścił wpis od skargi. Jednak do dnia wydania niniejszego postanowienia nie nadesłał wymaganego odpisu skargi z 13 listopada 2018 r.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarga zawierała braki formalne i mimo prawidłowego wezwania braki te nie zostały uzupełnione. Z tych względów skargę odrzucił.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł K. K., reprezentowany przez r. pr. M. Ł.

Zaskarżonemu w całości orzeczeniu skarżący zarzuca obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - Ppsa) przez jego błędną interpretację.

Z uwagi na powyższe wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy WSA w Warszawie celem merytorycznego rozpoznania sprawy.

W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący nie powinien ponosić ujemnych konsekwencji faktu, iż organ za pośrednictwem którego wniesiono skargę nie przekazał wszystkich egzemplarzy skargi do sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 3 Ppsa sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. W myśl art. 47 § 1 tej ustawy do pisma strony należy dołączyć jego odpisy oraz odpisy załączników dla doręczenia ich stronom. W sytuacji, gdy do pisma nie załączono wymaganej liczby odpisów konieczne jest uruchomienie procedury mającej na celu usunięcie stwierdzonych braków (art. 49 Ppsa). I taka też procedura zasadnie została wszczęta w tej sprawie. Bowiem zarządzeniem 21 marca 2019 r. wezwano pełnomocnika wnoszącego zażalenie do usunięcia braków formalnych skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, przez nadesłanie do sądu odpisu skargi z 13 listopada 2018 r. Jednocześnie wezwano pełnomocnika skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 500 zł. Przy piśmie z dnia 5 kwietnia 2019 r. pełnomocnik skarżącego uiścił wpis od skargi, jednak nie nadesłał wymaganego odpisu skargi. Braki formalne skargi nie zostały uzupełnione, ponieważ nie został nadesłany brakujący odpis złożonej skargi z 13 listopada 2018 r. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego trafnie sąd pierwszej instancji odrzucił wniesioną skargę na decyzję MWINB z dnia [...] października 2018 r. z powodu nieuzupełnienia jej braków formalnych. Niewątpliwie niezłożenie wymaganej liczby odpisów skargi stoi na przeszkodzie nadaniu temu pismu prawidłowego biegu. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający tę sprawę stoi na stanowisku, że nie ma podstaw prawnych do sporządzania przez sąd odpisów pisma za jedną ze stron postępowania w celu usunięcia jego braków. Jest to obowiązek strony, wyraźnie określony w przepisach i wezwaniu kierowanym przez sąd. W uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I OPS 13/13 (ONSAiWSA z 2014 r. nr 3 poz. 39), wyrażono tezę, że "niedołączenie przez skarżącego wymaganej liczby odpisów skargi i odpisów załączników, zgodnie z art. 47 § 1 p.p.s.a., jest brakiem formalnym skargi, o którym mowa w art. 49 § 1 w związku z art. 57 § 1 p.p.s.a., uniemożliwiającym nadanie skardze prawidłowego biegu, który nie może być usunięty przez sporządzenie odpisów skargi przez sąd". W jej uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., że "sporządzenie odpisów pisma przez sąd w celu usunięcia braków za jedną ze stron postępowania nie tylko nie mieści się w zakresie dopuszczalnych czynności procesowych sądu, ale ponadto mogłoby wskazywać na działanie sądu w interesie jednej ze stron, a to z kolei podważałoby zasadę bezstronności sądu. Brak jest uzasadnienia prawnego dla stanowiska nakazującego sądowi uzupełnianie braków formalnych pisma procesowego za stronę w celu umożliwienia nadania mu dalszego biegu lub zapobieżenia sankcji prawnej w postaci odrzucenia pisma".

Twierdzenia pełnomocnika strony, że organ, za pośrednictwem którego wniesiono skargę, nie przekazał wszystkich odpisów egzemplarzy do sądu są gołosłowne i nie wynikają z dowodów zgromadzonych w aktach sprawy.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 Ppsa, orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1