Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 127/16, o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi P.Z. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2015 r. [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 127/16, odrzucił skargę P. Z. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2015 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu Sąd podał, że zarządzeniami Przewodniczącej Wydziału z dnia 19 stycznia 2016 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braku formalnego skargi przez złożenie jednego odpisu skargi wraz z załącznikami oraz do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 200 zł - w terminie siedmiu dni - pod rygorem odrzucenia skargi. Zarządzenia zostały doręczone skarżącemu w dniu 29 stycznia 2016 r. Termin upłynął bezskutecznie w dniu 5 lutego 2016 r.
Pismem z dnia 10 lutego 2016 r. skarżący poinformował, że w dniu 29 stycznia 2016 r. (data wpływu wezwań do miejsca pracy skarżącego) nie mógł osobiście odebrać ww. wezwań ze względu na przebywanie w tym czasie na urlopie wypoczynkowym. Na tę okoliczność skarżący załączył stosowne zaświadczenie, wskazał też, że wezwania odebrał w dniu 8 lutego 2016 r., który był jego pierwszym dniem roboczym. Skarżący zwrócił się o uwzględnienie tego faktu przy "obliczaniu terminów zawitych". Jednocześnie, w dniu 10 lutego 2016 r. skarżący uiścił wpis od skargi.
Zarządzeniem z dnia 26 lutego 2016 r. wezwano skarżącego do wskazania, czy jego pismo z dnia 10 lutego 2016 r. stanowi wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, w terminie siedmiu dni, pod rygorem uznania, że stanowi ono taki wniosek. W odpowiedzi skarżący wskazał, że jego pismo z dnia 10 lutego 2016 r. należy uznać za wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Postanowieniem z dnia 12 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Na postanowienie nie złożono zażalenia.
Dalej Sąd stwierdził, że skarżący nie uzupełnił braku formalnego skargi, tj. nie nadesłał odpisu skargi wraz z załącznikami, jak również nie został mu przywrócony termin do uzupełnienia braków formalnych skargi. Ponadto wpis od skargi uiszczony został w dniu 10 lutego 2016 r. z uchybieniem terminu, który upłynął w dniu 5 lutego 2016 r.
Z tych względów Sąd - na mocy art. 58 § 1 pkt 3 i art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a. - odrzucił skargę.
Skarżący w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzucił, że został wprowadzony w błąd ponieważ Sąd pierwszej instancji w postanowieniu z dnia 12 maja 2016 r. stwierdził, że "w rozpoznawanej sprawie, w ocenie Sądu skarżący zachował 7 dniowy termin określony w art. 87 § 1 p.p.s.a.. Jak wynika bowiem z treści uzasadnienia wniosku ustanie przyczyny uchybienia terminu nastąpiło w dniu 8 lutego 2016 r." Z kontekstu skarżący wywnioskował, że jako początek biegu terminu został przyjęty dzień 8 lutego 2016 r. W tym dniu doręczono mu pismo z Sądu, które pokwitował w książce korespondencji przychodzącej do Komendy Rejonowej Policji Warszawa V. Podniósł ponadto, że wskazanie adresu dla doręczeń miejsca pracy nie upoważniało do doręczenia przesyłki osobom trzecim i nie zwalniało Poczty Polskiej z obowiązku pozostawienia awiza.