Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 maja 2017 r. sygn. akt II SA/GL 246/17 o odrzuceniu skargi W.S. i J. T. na decyzję Burmistrza Blachowni z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wykonania obowiązku usunięcia odpadów postanawia 1. odrzucić zażalenie, 2. zwrócić W. S. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach uiszczony wpis od zażalenia w kwocie 100 (stu) złotych.
Postanowieniem z dnia 29 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę W. S. i J. T. na decyzję Burmistrza Blachowni z dnia [...] grudnia 2014 r. w przedmiocie wykonania obowiązku usunięcia odpadów.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że Przewodniczący Wydziału II zarządzeniem z dnia 17 marca 2017 r. wezwał skarżących między innymi do sprecyzowania przedmiotu skargi, w szczególności przez oznaczenie organu administracji publicznej, którego działania lub bezczynności czy przewlekłego prowadzenia postępowania dotyczy skarga oraz jeżeli skarga dotyczy działania organu wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia lub innego aktu bądź czynności, daty jego wydania i numeru sprawy. W odpowiedzi na wezwanie skarżący w piśmie z dnia 14 kwietnia 2017 r. wskazali, że przedmiotem ich skargi było wprowadzenie ich w błąd przez Burmistrza Miasta Blachowni co do terminu i sposobu wniesienia odwołania od decyzji. Ponieważ złożenie skargi na decyzję wydaną przez organ I instancji należy uznać za niedopuszczalne, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) odrzucił ją.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł W. S.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlegało odrzuceniu.
Zgodnie z treścią art. 173 § 1 P.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2 - 4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stosownie zaś do treści art. 194 § 1 P.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione w punktach od 1 do 10 tego przepisu. Z punktu 1a art. 194 § 1 P.p.s.a. wynika, że zażalenie przysługuje na postanowienia, których przedmiotem jest odrzucenie skargi w przypadkach, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2 - 4 oraz art. 220 § 3.
Do postanowień, wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne, kończących postępowanie w sprawie należy zaliczyć postanowienia o odrzuceniu skargi. Podstawowym środkiem odwoławczym wnoszonym od tego typu postanowień jest jednak skarga kasacyjna, z wyłączeniem postanowień o odrzuceniu skargi z powodu złożenia skargi po upływie terminu do jej wniesienia (art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a.), nieuzupełnienia w terminie jej braków formalnych (art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a.), jeśli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona (art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a.), nieuiszczenia, mimo wezwania, należnego wpisu (art. 220 § 3 P.p.s.a.). W niniejszej sprawie zaskarżone postanowienie nie należy do tej kategorii i zostało wydane na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., a wobec tego stosownie do normy art. 173 § 1 P.p.s.a. właściwym środkiem odwoławczym od niego była skarga kasacyjna. Z uwagi na to, że wniesiony środek odwoławczy określony zażaleniem nie spełnia większości wymogów przewidzianych dla skargi kasacyjnej wymienionych w art. 174 - 176 P.p.s.a., w tym nie został sporządzony przez adwokata lub radcę prawnego, ale osobiście przez skarżącego, zaś z akt sprawy nie wynika, aby posiadał on stosowne uprawnienia, jako niedopuszczalny podlegał odrzuceniu.
Końcowo, zauważyć również trzeba, że wraz z doręczeniem odpisu skarżonego postanowienia strona skarżąca został wadliwie pouczona o przysługującym jej uprawnieniu do jego zaskarżenia właśnie zażaleniem. Tym samym w sytuacji, gdy nadal wolą skarżącego będzie zakwestionowanie postanowienia Sądu pierwszej instancji o odrzuceniu skargi, winien on złożyć skargę kasacyjną od tego postanowienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia. Jak wyżej wskazano, skarga kasacyjna winna spełniać wymogi przewidziane dla tego typu środka odwoławczego, w tym musi być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 180 w zw. z art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.