Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 5 października 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 651/11 w zakresie odmowy wykładni wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt II SA/Lu 651/11 w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Kierownika Urzędu Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 651/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił dokonania wykładni prawomocnego wyroku tegoż Sądu z dnia 18 października 2011 r. oddalającego skargę H. K. na decyzję Kierownika Urzędu Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, iż przedmiotowy wyrok oddala skargę wniesioną od decyzji orzekającej w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich, zatem samo rozstrzygnięcie nie może budzić wątpliwości interpretacyjnych. Tym samym Sąd I instancji uznał, iż zaskarżona decyzja odmawiająca uchylenia decyzji o przyznaniu uprawnień kombatanckich nie narusza prawa. Sąd I instancji uznał, że wątpliwości skarżącej co do treści wyroku nie zawierają stwierdzenia, aby którakolwiek wypowiedź Sądu była dla strony niezrozumiała. Wniosek ten, choć formalnie wniesiony jako wniosek o wykładnię wyroku, w istocie rzeczy stanowi żądanie ponownego dokonania oceny zaskarżonej decyzji i przedstawienia w tym zakresie stanowiska. W ocenie Sądu I instancji powyższe wykracza poza ramy instytucji wykładni wyroku. W drodze instytucji wykładni nie jest możliwe kwestionowanie wyroku, ani ponowna ocena legalności zaskarżonego aktu, do czego zmierza skarżąca.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła H. K. zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania i prawa materialnego. Wniosła o jego uchylenie oraz o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako "p.p.s.a."), przewiduje możliwość dokonania wykładni wyroku przez Sąd, który go wydał. Wykładnia może dotyczyć również postanowień. Wynika to z art. 166 p.p.s.a., który stanowi, że do postanowień stosuje się przepisy o wyrokach jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Konieczność wykładni orzeczenia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia jak i jego uzasadnienia. Wniosek o dokonanie wykładni nie może natomiast zmierzać do nowej oceny sprawy pod względem prawnym i faktycznym, a w konsekwencji do zmiany merytorycznej samego rozstrzygnięcia oraz jego motywów.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 października 2011 r. nie może budzić wątpliwości określonych w art. 158 p.p.s.a. To, że skarżąca nie rozumie jednoznacznie sformułowanej sentencji wskazanego orzeczenia stanowi jedynie jej subiektywne odczucie. Nie dowodzi natomiast zastosowania przesłanek do dokonania wykładni wskazanego orzeczenia.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmawiając wykładni wyroku z dnia 18 października 2011 r., prawa nie naruszył, a zażalenie od postanowienia tego Sądu - jako pozbawione usprawiedliwionych podstaw prawnych podlegało zatem oddaleniu.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.