Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz /spr./ po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. Z. i A. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Gl 300/18 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi H. Z. i A. Z. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów do postępowania egzekucyjnego w sprawie wykonania obowiązku doprowadzenia rowu melioracyjnego do należytego stanu technicznego postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z dnia 6 marca 2018 r. skarżący wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę ww. postanowienie w przedmiocie zarzutów do postępowania egzekucyjnego w sprawie wykonania obowiązku doprowadzenia rowu melioracyjnego do należnego stanu technicznego. Postanowienie o oddaleniu zarzutów dotyczyło jednak zarzutów wniesionych przez uczestniczkę postępowania M. C. a nie zarzutów skarżących.
W toku postępowania złożony został złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Postanowieniem z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Gl 300/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił skarżącym przyznania prawa pomocy z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi, o której mowa w art. 247 P.p.s.a. Sąd wskazał, że skarżący wnieśli o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu dotyczącym zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym innej osoby. Skarżący nie byli stroną postępowania egzekucyjnego, które zakończyło się wydaniem zaskarżonego postanowienia, wobec tego wniesienie skargi przez skarżących jest w niniejszej sprawie niedopuszczalne. Sąd zwrócił także uwagę, że w odrębnej sprawie o sygnaturze II SA/Gl 1184/17 została rozpoznana merytorycznie skarga, na analogiczne postanowienie organu o oddaleniu zarzutów wniesionych przez skarżących H. Z. i A. Z.
Zażalenie na powyższe zarządzenie złożyli skarżący. Wnieśli o przyznanie prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 247 P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
W piśmiennictwie oraz orzecznictwie utrwalony jest pogląd, iż o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy nie ulega najmniejszej wątpliwości, że skarga nie może zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuacje, gdy obowiązujące prawo jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania zawartego w skardze bądź gdy zachodzą przesłanki niedopuszczalności skargi.
Przepis art. 247 P.p.s.a. jest instrumentem służącym ekonomii procesowej, bowiem pozwala zakończyć postępowanie w jak najkrótszym czasie bez potrzeby angażowania procedur sądowych w sytuacji, gdy skarga bez głębszej analizy prawnej jest oczywiście bezzasadna (por. wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1892/07).
Skarżący wnieśli skargę na postanowienie w przedmiocie zarzutów do postępowania egzekucyjnego dotyczące innej osoby. Skarżący nie byli stroną postępowania egzekucyjnego, które zakończyło się wydaniem zaskarżonego postanowienia. Niewątpliwie, przesłankę oczywistej bezzasadności skargi spełnia okoliczność wniesienia jej przez podmiot, który nie jest stroną w sprawie. W konsekwencji uznać należy, że skarżący nie mogli ubiegać się o przyznanie prawa pomocy w niniejszym postępowaniu, a zatem zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.