Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie rozpoznania wniosku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wojewody Mazowieckiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 243/18 o umorzeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie rozpoznania wniosku postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

M. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej jako skarżąca) wniosła do WSA w Warszawie skargę na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie rozpoznania wniosku o wydanie zezwolenia na pracę dla K. M.

W piśmie z dnia 6 czerwca 2018 r. pełnomocnik skarżącej cofnął skargę z uwagi na załatwienie przez organ przedmiotowego wniosku i wydanie w dniu 24 kwietnia 2018 r. ww. zezwolenia na pracę.

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 243/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pkt 1. umorzył postępowanie sądowe na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm., dalej jako P.p.s.a.). W pkt 2 orzekł o zwrocie ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz M. Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwoty 100 złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. W pkt 3 zasądził od Wojewody Mazowieckiego na rzecz M. Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 497 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Sąd wskazał, że podstawą do zasądzenia tych kosztów był art. 201 § 1 i 2 P.p.s.a. w zw. z art. 161 § 3 P.p.s.a Kwota ta obejmuje wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w wysokości wynikającej z § 14 ust. 1 pkt 1c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa.

Sąd uznał, że wniosek skarżącego o zasądzenie od Wojewody Mazowieckiego kosztów postępowania jest zasadny albowiem organ wydał decyzję w sprawie dopiero po wniesieniu skargi na bezczynność. Sąd potraktował działanie organu, które bezczynność usunęło jako działanie samokontrolne, skutkujące zaistnieniem przesłanki bezprzedmiotowości skargi, co uzasadniało zwrot poniesionych przez stronę skarżącą kosztów postępowania (art. 201 § 1 i 2 P.p.s.a). Sąd stwierdził, że na skutek wydania decyzji postępowanie stało się bezprzedmiotowe (art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.) niezależnie od faktu, że skarżąca cofnęła skargę właśnie ze względu na bezprzedmiotowość dalszego postępowania.

Wojewoda Mazowiecki wniósł zażalenie na pkt 3 powyższego postanowienia Sądu.

Zarzucił naruszenie przepisów art. 201 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 54 § 3 P.p.s.a. poprzez błędne uznanie, że organ działał w trybie samokontroli i należało zasądzić od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego, w sytuacji gdy umorzenie postępowania sądowego nastąpiło na skutek cofnięcia skargi przez skarżącego.

Na tej podstawie organ wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w zakresie rozstrzygnięcia w przedmiocie zasądzenia od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Organ przywołał treść art. 54 § 3 P.p.s.a. i wskazał, że Wojewoda Mazowiecki w dniu 24 kwietnia 2018 r. wydał zezwolenie na pracę cudzoziemca na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 1265 z późn. zm.) w związku z art. 104 K.p.a. Organ wydając decyzję nie działał, jak wskazuje Sąd w postanowieniu, w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. (samokontroli), lecz w trybie zwykłym i wydał decyzję w najbliższym możliwym terminie. Organ zaznaczył, że w odpowiedzi na skargę podniósł, że nie uznaje swojej bezczynności ani przewlekłości, a tym bardziej ich rażącej formy. Tym samym twierdzenie, że organ uwzględnił skargę w całości, nie znajduje potwierdzenia w sprawie.

Strona 1/3