Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 7 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 859/11 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi J. M. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 859/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi J.M. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia [...] lutego 2011 r. Wojewoda Mazowiecki zawiesił postępowanie odwoławcze w przedmiocie zameldowania małoletniej K. M. na pobyt stały w lokalu przy ul. [...] w W.
Po rozpatrzeniu zażalenia J.M. na powyższe postanowienie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2011 r. uchylił w całości postanowienie organu pierwszej instancji i odmówił zawieszenia postępowania odwoławczego prowadzonego przez Wojewodę Mazowieckiego. W tym miejscu Sąd I instancji wskazał, że Minister błędnie podał na zaskarżonym postanowieniu datę [...] kwietnia 2010 r. Z akt administracyjnych jednoznacznie wynika, iż postanowienie Ministra zostało wydane w dniu [...] kwietnia 2011 r.
WSA w Warszawie podał następnie, że J.M. wniósł skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2011 r. i wniósł o wstrzymanie jego wykonania.
Sąd I instancji wskazał dalej w uzasadnieniu postanowienia z 6 lipca 2011 r., że przedmiotem wstrzymania wykonania mogą być jedynie takie akty, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. W rozpoznawanej sprawie przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania jest postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania. Jest to akt, który nie podlega wykonaniu. Wynika to już z samej istoty postanowienia, które jest orzeczeniem o charakterze procesowym, które nie nadaje stronie uprawnień ani nie nakłada na nią obowiązków o charakterze materialnoprawnym. W drodze postanowienia określane są bowiem co do zasady jedynie uprawnienia i obowiązki strony w toku postępowania. Taki, wyłącznie formalny charakter, ma zaskarżone postanowienie organu. Zaskarżone postanowienie w żaden zatem sposób nie dotyka bezpośrednio sfery prawnej skarżącego, stąd w ogóle nie kwalifikuje się do wykonania, a wskutek tego - nie można wstrzymać jego wykonania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł J. M.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania w sposób wyczerpujący zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., w myśl którego są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony. Przedmiotem wstrzymania wykonania mogą być jedynie takie akty, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez ,,wykonanie" aktu należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.