Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L.T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 508/11 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi L.T. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 508/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił skarżącemu L.T. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym zwolnienia od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.
Zdaniem Sądu I instancji skarżący zawarł we wniosku o przyznanie prawa pomocy dane o swojej sytuacji majątkowej, które nie pozwalały na dokonanie oceny, czy jest on w stanie ponieść koszty postępowania sądowego. Mimo stosownego wezwania skarżący nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających wysokość dochodów i wydatków. W ocenie Sądu nie jest możliwe ustalenie, że skarżący nie może ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, albowiem przy wskazaniu dochodu w wysokości 5 500 zł miesięcznie, nie przedłożył on żadnych dokumentów pozwalających na ustalenie kwoty ponoszonych wydatków.
Nadto Sąd podniósł, że nawet przyjęcie, iż wydatki te kształtują się na przeciętnym poziomie, właściwym dla trzyosobowej rodziny, nie pozwala uznać, że wnioskujący nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sprowadzających się na obecnym etapie do kwoty 100 zł tytułem uiszczonego wcześniej wpisu od skargi oraz 100 zł od wniesionego zażalenia, przy czym Sąd podkreślił, że obowiązek zapłaty tych kwot rozciąga się na przestrzeni kilku miesięcy. Zestawienie zatem osiąganego dochodu półrocznego (od dnia wniesienia skargi do czasu wniesienia zażalenia) w wysokości 33 000 zł z kosztami postępowania w wysokości 200 zł spowodowało, że Sąd nie podzielił stanowiska skarżącego, że uiszczenie kosztów postępowania nastąpi w tym przypadku z uszczerbkiem dla koniecznego utrzymania skarżącego i jego rodziny.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący L.T., zarzucając zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 6 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. w zw. z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., poprzez naruszenie zasady praworządności z uwagi na brak dostatecznego rozpatrzenia materiału dowodowego, a przez to błędne uznanie, że brak jest podstaw przyznania wnioskodawcy prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz przyznanie skarżącemu prawa pomocy i zwolnienie go od opłat sądowych i wydatków związanych z niniejszym postępowaniem zażaleniowym, ewentualnie o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania zażaleniowego.
W uzasadnieniu wskazano, że Sąd I instancji wadliwie przyjął, iż skarżący niedostatecznie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania. Wprawdzie skarżący wskazał osiągany miesięczny dochód w wysokości 5 500 zł, jednakże "na dzień dzisiejszy powyższa kwota jest przybliżona ze względu na liczne zaległości płatnicze dłużników skarżącego". Poza tym Sąd nie wziął pod uwagę faktu, że skarżący ma na utrzymaniu dwie małoletnie córki, które wymagają szczególnej troski i opieki, także finansowej. Zatem biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego nie można uznać, zdaniem skarżącego, że wykazywany dochód jest wystarczający do pokrycia kosztów utrzymania skarżącego i jego małoletnich córek.