Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 574/14 odrzucające zażalenie M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 lutego 2016 r. w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] sierpnia 2012 nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 2 maja 2016 r. sygn. akt III SA/Kr 574/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił zażalenie M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 lutego 2016 r.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 11 lutego 2016 r. odrzucił ponowny wniosek M. W. o wyłączenie sędziego WSA w Krakowie Bożeny Blitek. Odpis tego postanowienia doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 22 lutego 2016 r.
W dniu 29 lutego 2016 r. M. W. wniosła pismo (k-427), w którym wskazała, że wnosi ona o uchylenie postanowienia WSA w Krakowie z dnia 11 lutego 2016 r., kwestionując jego zasadność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, odrzucając zażalenie, wskazał, że istotne znaczenie ma fakt, że przedmiotowe zażalenie zostało wniesione na postanowienie WSA w Krakowie z dnia 11 lutego 2016 r. odrzucające ponowny wniosek skarżącej o wyłączenie sędziego WSA w Krakowie Bożenny Blitek. Stosownie do art. 22 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., ponowny wniosek o wyłączenie sędziego niezawierający podstaw wyłączenia lub opierający się na tych samych okolicznościach, podlega odrzuceniu bez składania wyjaśnień przez sędziego, którego dotyczy. Postanowienie o odrzuceniu wydaje sąd w składzie trzech sędziów na posiedzeniu niejawnym. Z art. 22 § 4 P.p.s.a., a także art. 194 P.p.s.a. nie wynika, aby na postanowienie odrzucające ponowny wniosek o wyłączenie sędziego przysługiwało zażalenie. Skoro skarżąca w treści swojego pisma z dnia 29 lutego 2016 r. wyraźnie kwestionowała prawidłowość postanowienia WSA w Krakowie z dnia 11 lutego 2016 r., a dodatkowo pismo to wniesiono w terminie siedmiu dni od doręczenia tego postanowienia, należało uznać, że pismo to stanowi zażalenie na postanowienie WSA w Krakowie z dnia 11 lutego 2016 r. Natomiast z przedstawionych wyżej rozważań wynika, że na powyższe postanowienie zażalenie nie przysługuje. Zatem zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 i art. 22 § 4 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła M. W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego postanowienia, a polegający na uznaniu, iż pismo wniesione przez skarżącą stanowi zażalenie, a nie nowy wniosek oparty jedynie na niezgodności z treścią uzasadnienia poprzednio oddalonego wniosku o wyłączenie sędziego. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. Podniosła, że pismo skarżącej z dnia 11 lutego 2016 r. miało stanowić samodzielny i nowy wniosek o wyłączenie sędziego, a jedynie z uwagi na dotychczasowe rozstrzygnięcia podejmowane w sprawie, skarżąca uznała potrzebę wskazania istotnych elementów stanu faktycznego sprawy i wyrażenie sprzeciwu dla wydanego uprzednio postanowienia. W ocenie skarżącej zachodziła podstawa do samodzielnego wyłączenia się określonego personalnie sędziego i stąd wniosek złożony przez skarżącą. Bezpodstawne jest wskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, iż zachodziła przesłanka odrzucenia zażalenia, skoro pismo skarżącej nie stanowiło zażalenia.