Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K.-K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 września 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 483/09 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. K.-K. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji w sprawie o wymeldowanie z naruszeniem prawa postanawia oddalić zażalenie
A. K.-K. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie jej skargi na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji w sprawie o wymeldowanie z naruszeniem prawa. We wniosku podała, że nie osiąga żadnych dochodów i nie posiada żadnego majątku.
Pismem referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, z dnia 30 czerwca 2009 r. skarżąca została wezwana do wskazania źródła utrzymania, wielkości lokalu, w którym zamieszkuje, wysokości wydatków związanych z jego utrzymaniem, podania imion, nazwisk i wieku dzieci oraz wskazania, czy zamieszkuje wraz z nimi i z jakich źródeł uzyskiwane są dochody na ich utrzymanie.
Skarżąca nie udzieliła odpowiedzi na powyższe wezwanie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w osobie referendarza sądowego postanowieniem z dnia 30 lipca 2009 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Na skutek sprzeciwu skarżącej postanowienie to, stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), utraciło moc.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 9 września 2009 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd podał, że skarżąca nie wykazała, iż znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy. Nie udzieliła odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego, nie przedstawiła żadnych dokumentów potwierdzających, czy i w jakim zakresie uiszczenie wpisu od skargi, bądź poniesienie innych kosztów sądowych przekracza jej możliwości finansowe.
A. K.-K. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na powyższe postanowienie, żądając jego uchylenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania
(pkt 1), natomiast w zakresie częściowym, gdy nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
Z konstrukcji tego przepisu wynika, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy. W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że rozstrzygnięcie sądu w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.
Dodatkowo, w sytuacji, gdy oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie Sądu dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego (art. 255 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Jak przyjęto w judykaturze, fakt niedopełnienia w całości lub w części obowiązku złożenia dodatkowego oświadczenia uzasadnia oddalenie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W przedmiotowej sprawie pomimo wezwania Sądu, skarżąca nie przedstawiła żadnych dokumentów, które pozwoliłyby na dokładną analizę jej sytuacji materialnej, co uniemożliwia ocenę jej stanu majątkowego, w tym ocenę możliwości pokrycia kosztów sądowych.
Biorąc więc pod uwagę powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawidłowo postanowieniem z dnia 9 września 2009 r. oddalił wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.