Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 4 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 925/05 odmawiające skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności aktów własności ziemi p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 29 lipca 2005 r., sygn. akt IV SA/Wa 925/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmówił Z. C. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, w sprawie z jej skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, z dnia 17 lutego 2005 r., Nr [...].
W uzasadnieniu wskazano, iż skarżąca uzyskując wraz z mężem dochód w wysokości 1683 zł, nie wykazała, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Sąd nie dostrzegł także zaistnienia przesłanek skutkujących przyznaniem prawa pomocy w zakresie częściowym. Wnioskodawczyni posiada bowiem majątek (dom i działkę) oraz stałe dochody.
Z. C. złożyła zażalenie na to postanowienie podnosząc, że nie stać jej na adwokata do napisania skargi kasacyjnej, gdyż wraz z mężem utrzymują się z niskich emerytur, każda w kwocie 800 zł, a ponadto liczne sprawy sądowe, których są stronami, pochłaniają znaczną część ich dochodów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym osobie fizycznej następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Zatem przepisy powołanej ustawy przewidują przyznanie prawa pomocy, po spełnieniu przez stronę określonych przesłanek. Przesłanki te są każdorazowo odnoszone do stanu majątkowego osoby ubiegającej się o przyznanie rzeczonego prawa. Analiza podanych przez wnioskodawcę okoliczności, dokonywana w związku z przepisami ustawy daje odpowiedź, czy w odniesieniu do konkretnej osoby zachodzą przesłanki przemawiające za uwzględnieniem jej wniosku.
Należy zatem podzielić stanowisko Sądu I instancji, iż skarżąca- uzyskując wraz z mężem dochód w kwocie 1683 zł, nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Ustosunkowując się natomiast do argumentu, że liczne sprawy sądowe, których Z. C. jest skarżąca, pochłaniają znaczną część jej dochodu, należy wskazać, iż strona wszczynająca postępowanie sądowoadministracyjne winna liczyć się z koniecznością ponoszenia jego kosztów, zgodnie z przepisami prawa. Stosownie bowiem do art. 214 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. Natomiast w przypadku uwzględnienia skargi, stosownie do art. 200 w.w. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarżącemu przysługuje od organu zwrot kosztów postępowania.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.