Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 25 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 września 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 787/12 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Szczecinie z dnia [...] czerwca 2012r., Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 września 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 787/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił A.P. wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Szczecinie z dnia [...] czerwca 2012r., Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wnioskodawca oświadczył jedynie, że wykonanie zobowiązania spowoduje skutki, o których mowa w powołanym przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a., bowiem nie dysponuje kwotą w wysokości nałożonej grzywny, a jej wyegzekwowanie możliwe jest w wyniku egzekucji z nieruchomości. Ponadto z okoliczności sprawy nie wynika by brak zastosowania ochrony tymczasowej spowodował niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. W tej sytuacji należy stwierdzić, że strona skarżąca nie uargumentowała dostatecznie swojego wniosku. W świetle oświadczenia strony, Sąd uznał, iż nie można ustalić okoliczności uzasadniających wniosek, bowiem nie odwołano się do materiałów źródłowych oraz nie przedstawiono danych obrazujących sytuację finansową skarżącego.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył A.P. zaskarżając to postanowienie w całości i wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania postanowienia Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Szczecinie z dnia [...] czerwca 2012r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, iż to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
W świetle powyższego należy zgodzić się z poglądem Sądu pierwszej instancji, że wniosek skarżącego dotyczący wstrzymania wykonania postanowienia w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia nie został należycie uzasadniony. Skarżący winien był bowiem wykazać w przekonujący sposób, że zaskarżone postanowienie w razie jego wykonania spowodowałoby trudne do odwrócenia skutki lub wyrządziłoby mu znaczną szkodę. Obowiązek nałożony zaskarżonym postanowieniem nie ma przy tym charakteru nieodwracalnego, czyli nie spowoduje trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z treścią art. 126 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz. U. Nr 229, poz. 1954) na wniosek zobowiązanego, który wykonał obowiązek, grzywny uiszczone lub ściągnięte w celu przymuszenia mogą być w uzasadnionych przypadkach zwrócone w całości lub w części. Nadto skarżący może uniknąć zapłacenia całej kwoty grzywny, wykonując egzekwowany obowiązek stosownie do art. 125 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Skarżący nie wskazał także w jaki sposób wykonanie zaskarżonego postanowienia naraziłoby go na wyrządzenie znacznej szkody. Samo powtórzenie treści przepisu bez wskazania skutków jakie wykonanie zaskarżonego aktu miałoby na sytuację wnioskodawcy nie stanowi wykazania przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Należy również podkreślić, że regułą jest wykonalność ostatecznego rozstrzygnięcia organu administracji, zaś wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji następuje jedynie wyjątkowo.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił zażalenie oddalić.