Zażalenie na postanowienie WSA w Lublinie w sprawie ze skargi K. Ż. na zarządzenie zastępcze Wojewody Lubelskiego , nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta Lublin
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 26 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Lu 390/17 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2017 r. w sprawie ze skargi K. Ż. na zarządzenie zastępcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta Lublin postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Lu 390/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę kasacyjną K. Ż. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2017 r. o odrzuceniu skargi K. Ż. na zarządzenie zastępcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta Lublin.

Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Lu 390/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę z dnia [...] marca 2017 r. wniesioną w imieniu K. Ż. przez jego pełnomocnika adwokata M. G., której przedmiotem było zarządzenie zastępcze Wojewody Lubelskiego z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta Lublin.

Zażalenia na powyższe postanowienie wnieśli w odrębnych pismach z tej samej daty tj. z dnia 15 maja 2017 r. obydwaj pełnomocnicy skarżącego adwokat M. G. oraz radca prawny P. B.

Następnie w dniu [...] czerwca 2017 r. (data nadania) radca prawny P. B. złożył za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę kasacyjną od ww. postanowienia z dnia 26 kwietnia 2017 r.

W tych okolicznościach Sąd w zaskarżonym niniejszym zażaleniem postanowieniu z dnia 21 czerwca 2017 r. odrzucił skargę kasacyjną jako niedopuszczalną bowiem z treści art. 194 § 1 pkt 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - dalej jako "P.p.s.a.", wynika, iż na postanowienie o odrzuceniu skargi w przypadku, o którym mowa (m.in.) w 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., służy zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sąd podkreślił, że skoro podstawę wydania postanowienia z dnia 26 kwietnia 2017 r. o odrzuceniu skargi stanowił art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., co jednoznacznie wynika z treści tego orzeczenia, to środkiem zaskarżenia przysługującym od tego postanowienia było zażalenie. W konsekwencji Sąd uznał, że złożona w imieniu K. Ż. przez radcę prawnego P. B. w dniu [...] czerwca 2017 r. skarga kasacyjna od postanowienia z dnia 26 kwietnia 2017 r. była niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny na zasadzie art. 178 P.p.s.a. Sąd podkreślił, że niedopuszczalność skargi kasacyjnej zachodzi wówczas gdy skarga kasacyjna została złożona od postanowienia, na które służy zażalenie.

Sąd wyjaśnił, że nie mógł potraktować przedmiotowej skargi kasacyjnej jedynie jako pisma procesowego stanowiącego uzupełnienie zażalenia. Skoro bowiem skarga ta została w sposób jednoznaczny oznaczona jako "Skarga kasacyjna", a przy tym jej autorem był profesjonalny pełnomocnik (radca prawny), który wcześniej na to samo postanowienie złożył właściwy środek odwoławczy, tj. zażalenie, rodzaj przedmiotowego pisma nie mógł zostać przez Sąd zinterpretowany w inny (odmienny od wyraźnej woli jego autora) sposób.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik skarżącego radca prawny P. B., zaskarżając je w całości. Postanowieniu temu zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj.: art. 178 w zw. z art. 173 § 1 P.p.s.a. przez bezpodstawne odrzucenie skargi kasacyjnej z uwagi na wadliwe uznanie, że stronie skarżącej w niniejszej sprawie nie przysługuje skarga kasacyjna od postanowienia WSA w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2017 r., podczas gdy przysługiwał mu ten środek odwoławczy.

Strona 1/2