Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [...]sp. z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 480/17 odrzucające skargę [...]sp. z o.o. z siedzibą w [...] na uchwałę Rady [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustanowienia pomników przyrody postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 marca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 480/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...]na uchwałę Rady [...]z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...]w sprawie pomników przyrody, położonych na terenie [...]
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd podniósł, że z treści art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.) wynika, że koniecznym warunkiem formalnym do skutecznego wniesienia skargi na uchwałę jest uprzednie wezwanie organu gminy, który ją wydał, do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego, dokonanego przez wydanie zaskarżonego aktu. Wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia określone w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest czynnością prawną, która przysługuje danemu podmiotowi w stosunku do określonej uchwały jednokrotnie, a następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są wezwaniami w rozumieniu tego przepisu. W orzecznictwie podkreśla się, że wezwanie, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest surogatem środka odwoławczego w postępowaniu administracyjnym. Wezwanie to jest czynnością procesową powodującą wszczęcie postępowania mającego na celu kontrolę uchwały rady gminy lub zarządzenia organu wykonawczego gminy pod względem ich zgodności z prawem. Nie można zatem, w ocenie Sądu, instytucji wezwania, o której mowa w art. 101 ust. 1 powołanej ustawy traktować jak czynności niewywołującej żadnych skutków prawnych, mogącej być powtarzaną wielokrotnie bez ograniczeń. Przyjęcie poglądu, że ten sam podmiot może wielokrotnie składać to samo wezwanie do tego samego organu w tej samej sprawie, dotyczące tej samej uchwały, stałoby w sprzeczności z art. 21 ust. 1 Konstytucji RP i przewidzianą w nim zasadą równości wszystkich podmiotów wobec prawa, jak i z art. 78 Konstytucji RP.
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie termin do wniesienia skargi powinien być liczony od daty pierwszego wezwania Rady [...] przez skarżącą Spółkę do usunięcia naruszenia prawa, co miało miejsce w dniu 21 października 2015 r. Organ nie udzielił odpowiedzi na przedmiotowe wezwanie, zatem sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi upływał z dniem 21 grudnia 2015 r. Tymczasem skarga na przedmiotową uchwałę wniesiona została w dniu 15 stycznia 2016 r. i zarejestrowania została pod sygn. akt IV SA/Wa 453/16, a postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2016 r. została odrzucona jako wniesiona z uchybieniem ustawowego terminu. Postanowienie to jest prawomocne. W tych okolicznościach, zdaniem Sądu, ponownie wniesienie przez skarżącą Spółkę w dniu 19 grudnia 2016 r. wezwania Rady [...] do usunięcia naruszenia prawa dokonanego przez wydanie zaskarżonego aktu, nie mogło otworzyć skarżącej drogi do skutecznego złożenia skargi w trybie art. 101 ust. 1 o samorządzie gminnym. Skarga wniesiona w następstwie powtórnego wezwania do usunięcia naruszenia prawa jest bowiem spóźniona. Z uwagi na powyższe Sąd, w oparciu o art. 58 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odrzucił skargę.