Dnia 1 lutego 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Renata Owczarzak sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 1 lutego 2012 roku sprawy ze skargi M. Cz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu utworzenia stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. przyznać ze Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy) na rzecz adwokat J. W. kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Działający w imieniu Prezydenta Miasta B. Z- ca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. decyzją z dnia [...] orzekł o umorzeniu w całości kwoty należności głównej w wysokości 64 055,61 zł wraz z odsetkami stanowiącej koszt organizacji nowego stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej i jej wynagrodzenie. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 49 f ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 214, poz. 1407; ze zm.) oraz art. 7, art. 77 i 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2010 r., Nr 98, poz. 1071, ze zm.). W uzasadnieniu decyzji wskazano m.in., że uwzględnia ona w całości wniosek skarżącego M. C. i że wydana została po dokładnym przeanalizowaniu sytuacji finansowej i majątkowej rodziny Państwa C.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący stwierdził, że się z nią zgadza w jej merytorycznej części i popiera ją w całości, ale wnosi o uznanie i potwierdzenie bezczynności organu w niniejszej sprawie oraz o przyznanie odszkodowania za tą bezczynność w wysokości 10 000 zł, a także o ukaranie organu z tytułu bezczynności w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej karą finansową w maksymalnej wysokości na mocy art. 154 § 6 p.p.s.a. Skarżący wyjaśnił, że wniosek o umorzenie należności złożył do organu w dniu [...], a decyzję rozstrzygającą tą kwestię przez organ doręczono jemu dopiero w dniu [...]. Fakt bezczynności organu jest więc, jego zdaniem bezsporny, a potwierdził to także organ nadrzędny - SKO w B., wydając postanowienie z dnia [...], którym wyznaczył organowi I instancji termin do wydania decyzji w tej sprawie do dnia [...].
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (SKO) decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, uznając że wydana ona została zgodnie z powołanymi w jej podstawie przepisami prawa, po przeanalizowaniu sytuacji majątkowej, finansowej i rodzinnej skarżącego, a także w terminie wyznaczonym do jej wydania postanowieniem SKO z dnia [...].
W skardze na powyższą decyzję SKO skarżący potwierdził, że zgadza się z zaskarżonymi decyzjami organów co do meritum, popiera je i uznaje za własne, wnosi jednak o stwierdzenie bezczynności Miasta B. w przedmiocie wydania decyzji o umorzeniu należności i o ukaranie organu karą finansową w maksymalnej wysokości zgodnie z art. 154 § 6 p.p.s.a., a także o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania w wysokości 10 000 zł z tytułu bezczynności organu i dyskryminacji przezeń co do terminu wydania decyzji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Pismem z dnia [...] działający w imieniu skarżącego pełnomocnik - adwokat J. W., cofnęła skargę na decyzję SKO z dnia [...], wskazując jednocześnie, że ma zastrzeżenia jedynie co do bezczynności i przewlekłości w rozpatrywaniu sprawy przez organ i że skarga w tym zakresie została już zarejestrowana do odrębnego postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270; ze zm.) dalej: p.p.s.a, skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Zgodnie zaś z art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jeżeli skarżący skutecznie cofnie skargę, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. Uznając w świetle materiału sprawy czynność skarżącego za dopuszczalną i skuteczną, Sąd umorzył postępowanie wszczęte skargą M. C. na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.