Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 maja 2010 r. wniosku A. Z. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. Z. w przedmiocie choroby zawodowej oddala wniosek.
Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę A. Z. w przedmiocie choroby zawodowej. Postanowienie powyższe uprawomocniło się w dniu 4 marca 2010 r.
Pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. A. Z. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2010 r. referendarz sądowy oddalił wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Sprzeciw od powyższego orzeczenia referendarza sądowego złożył w terminie wnioskodawca.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Prawo pomocy w postaci ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika dla strony postępowania jest instytucją prawną mającą na celu urealnienie konstytucyjnie gwarantowanego każdemu prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej).
Wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci ustanowienia adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego może zgłosić strona jeszcze przed wszczęciem postępowania albo w dowolnym momencie w czasie jego trwania (art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: "ustawa p.p.s.a."). Z przepisem tym koresponduje art. 254 § 1 ustawy p.p.s.a. powierzający rozpoznawanie wniosków wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu, w którym sprawa ma się toczyć lub już się toczy.
Rozpoznawany w niniejszej sprawie wniosek został złożony osobiście przez wnioskodawcę dnia 16 kwietnia 2010 r. i jak wynika z jego treści dotyczy sprawy o sygnaturze II SA/Bd 1080/09. Sprawa o takiej sygnaturze została natomiast prawomocnie zakończona postanowieniem z dnia 20 stycznia 2010 r.
Ponadto w tym czasie nie toczyło się żadne postępowanie sądowoadministracyjne, dla potrzeb którego zaistniałaby potrzeba ustanawiania profesjonalnego pełnomocnika dla wnioskodawcy. Należy podkreślić, że ustawa p.p.s.a. nie przewiduje "abstrakcyjnego" ustanawiania pełnomocnika dla potrzeb ewentualnego przyszłego postępowania. Świadczy o tym ustawowy zwrot, że przyznanie prawa pomocy może nastąpić na wniosek "strony" złożony nawet przed wszczęciem postępowania. Dla potrzeb oceny czy wniosek o przyznanie prawa pomocy pochodzi od "strony" istotne jest zaś istnienie potencjalnego przedmiotu kontroli sądu administracyjnego w ramach planowanego postępowania sądowoadministracyjnego, czyli na przykład decyzji administracyjnej, którą strona postępowania administracyjnego zamierza zaskarżyć do sądu administracyjnego.
W związku z tym, że zgłoszony wniosek jest nieuzasadniony, Sąd orzekł jak w sentencji, stosownie do art. 243 § 1 w zw. z art. 254 § 1 ustawy p.p.s.a.