Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy Miasta [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy Miasta [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji.
Gmina Miasta [...] w skardze na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r., nr [...]w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Decyzją pierwszoinstancyjną wydaną przez Starostę [...] w dniu [...] marca 2013 r. nr [...] utrzymaną w mocy przez Wojewodę [...] orzeczono o zwrocie na rzecz E. M. części nieruchomości położonych w [...] przy ul. [...],[...]i [...] o łącznej powierzchni [...]ha, oznaczonych według projektu podziału jako działki nr [...]i [...]z obrębu [...] oraz o odmowie zwrotu na rzecz wnioskodawczyni nieruchomości oznaczonych według projektu podziału jako działki [...]i [...]z obrębu [...]. Ponadto Starosta [...] w swoim rozstrzygnięciu ustalił wysokość waloryzowanego odszkodowania przypadającego od żądającej zwrotu nieruchomości na rzecz Gminy [...] w kwocie [...]zł. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...]jest uzasadnione ze względu na konsekwencje, które powoduje ostateczna decyzja zwrotowa w sferze stosunków własnościowych, podczas gdy postępowanie przed Sądem administracyjnym może spowodować jej uchylenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 z zm.), zwanej dalej "ppsa", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Pojęcia "znacznej szkody" i "trudnych do odwrócenia skutków" jako zwroty niedookreślone wymagają konkretyzacji w danych sytuacjach. Ogólnie przyjmuje się, że przy przesłance "znacznej szkody" chodzi o taką szkodę (majątkową a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 oraz B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2005, komentarz do art. 61).
Z treści wyżej przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, iż zasadą jest, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, zatem wniosek skarżącego o wstrzymanie zmierza do zastosowania przez sąd wyjątkowej instytucji, jaką jest wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji lub postanowienia. Przesłankami uzasadniającymi wstrzymanie są grożące niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Należy podkreślić, że do skarżącego należy wskazanie w uzasadnieniu wniosku okoliczności przemawiających za tym, że wykonanie zaskarżonego aktu grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub wywoła skutki trudne do odwrócenia. Strona powinna zatem we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji lub postanowienia w sposób przekonujący przedstawić okoliczności świadczące o tym, że przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 ppsa, faktycznie zaistnieją oraz wskazać na konkretne przyczyny uzasadniające możliwość nastąpienia sytuacji, która spowoduje zajście choćby jednej z przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 ppsa. Na aprobatę zasługuje także teza sformułowana przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 28 września 2011r. sygn. akt I FZ 219/11 (Lex Omega nr 948885), iż "W interesie strony leży takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 ppsa oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami. Nie jest wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę." Dlatego nie spełnia funkcji uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego powołanie się na ogólną przesłankę nieodwracalnych skutków materialnych. Strona powinna wskazać we wniosku konkretny stan faktyczny oraz materiał dowodowy na jego poparcie.
Odnosząc powyższe rozważania do przedmiotowego wniosku Gminy Miasta [...], należy stwierdzić, że skarżąca w żaden sposób nie sprecyzowała, na czym miałyby polegać konsekwencje w sferze stosunków własnościowych. Podkreślić należy, że skarżąca nie wykazała, że zachodzi druga z możliwych przesłanek wstrzymania zaskarżonej decyzji, czyli niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody. Wyjaśnić należy też, że sama potencjalna możliwość uchylenia zaskarżonego aktu nie stanowi przesłanki wstrzymania jej wykonania.
Skoro więc skarżąca, na której spoczywał ciężar wykazania przesłanek do zastosowania instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, nie wykazała, że takie podstawy zachodzą, orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 61 § 4 i 5 ppsa.