Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 marca 2013 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę postanawia odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę kasacyjną A. M. od postanowienia tego sądu z dnia 2 lipca 2013 r. o odrzuceniu skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. skarżąca wniosła własnoręcznie sporządzone zażalenie na postanowienie z dnia 7 marca 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej P.p.s.a.) zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Odstąpienie od wskazanego wymogu możliwe jest zatem jedynie w sytuacji, gdy zażalenie sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich, zaś w sprawach podatkowych doradca podatkowy (art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a.).
W niniejszej sprawie skarżąca sporządziła zażalenie osobiście, pomimo, że nie jest żadną z osób wskazanych w ww. przepisie art. 175 § 2 ustawy.
Tymczasem w piśmie przewodnim Sądu z dnia 20 marca 2013 r. doręczającym odpis postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej, strona skarżąca została pouczona o obowiązku wynikającym z art. 194 § 4 P.p.s.a. Przyjąć zatem należy, że była świadoma, iż tego rodzaju pismo procesowe winno być sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika. Brak jest również informacji, które pozwoliłyby stwierdzić, że skarżąca należy do kręgu osób, o których mowa w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a.
Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a orzekł jak w sentencji.