Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy B. na decyzję Wojewody z dnia [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowanie za wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Skarżąca Gmina B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Wojewody z [...] września 2017 r., nr [...] którą Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] lipca 2017r. nr [...] ustalającej odszkodowanie za wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego.
W skardze skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że zasadność wstrzymania zaskarżonej decyzji wynika z charakteru decyzji odszkodowawczej oraz mogących wystąpić negatywnych konsekwencji związanych z wypłata ustalonego odszkodowania ze śarodków publicznych w terminie w niej ustalonym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369. zwanej dalej "p.p.s.a."), Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest uprawdopodobnienie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Okoliczności te muszą mieć charakter konkretny i zindywidualizowany, a nie tylko ogólny i hipotetyczny. Twierdzenia te winny zostać poparte niezbędnym odwołaniem się do materiałów źródłowych, jak również skonkretyzowanych danych, wystarczająco obrazujących sytuację (zob. postanowienie NSA z dnia 18.12 2013 r., sygn. akt II FSK 2653/13, LEX nr 1404504; postanowienie NSA z dnia 8.10. 2013 r., sygn. akt II FSK 2290/13, LEX nr 1398157).
W rozpatrywanej sprawie poza podkreśleniem, że wykonanie decyzji może spowodować negatywne konsekwencje związane z wypłatą ustalonego odszkodowania, strona skarżąca nie wykazała, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje dla Gminy B. skutki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Podkreślić należy, iż wykonanie świadczenia pieniężnego (np. wypłata odszkodowania) z natury rzeczy nie wywoła nieodwracalnych skutków, gdyż ewentualne uchylenie zaskarżonej decyzji i zmiana podmiotu zobowiązanego do wypłaty odszkodowania spowoduje, że Gmina B. będzie miała prawo regresu (zob. postanowienie NSA z 12.12.2013 r., sygn. akt II FSK 3440/13, LEX nr 1406550; postanowienie NSA z 12.09.2013 r., sygn. akt I FZ 310/13, LEX nr 1363508). Strona skarżąca nie wykazała również tego, że obowiązek wypłaty odszkodowań będzie tak dotkliwy finansowo, że zagrozi w sposób istotny funkcjonowaniu Gminy. Przypomnieć należy, iż ocena przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a. następuje z uwzględnieniem okoliczności indywidualnej sprawy i tylko w tych granicach możliwe jest ich badanie. W niniejszej sprawie Gmina zobligowana została do zapłaty odszkodowania w wysokości [...] zł. Kwota ta, w odniesieniu do wysokości budżetu Gminy nie może być uznana za taką, która spowoduje powstanie niebezpieczeństwa, o jakim mowa w powołanym wyżej przepisie.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.