Działania uprawnionych podmiotów związanych z organizacją mchu nie są określane w drodze decyzji administracyjnej, a w drodze czynności organizacyjno-technicznych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Prezydenta Miasta I. na pismo Wojewody K.-P. z dnia 14 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie organizacji ruchu postanawia - odrzucić skargę.
Prezydent Miasta I. złożył skargę na decyzję Wojewody K.-P. z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie dodatkowych warunków dopuszczenia pojazdów komunikacji miejskiej do poruszania się ulicami (...) w I. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji Starosty I. z dnia 25 sierpnia 2003 r. (...) lub o uchylenie tych decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 10 par. 1, art. 11, art. 107 par. 1 Kpa, par. 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem.
W odpowiedzi na odwołanie Miasta I. na decyzję Starosty I. z 25.08.2003 r. w sprawie dodatkowych warunków dopuszczenia pojazdów komunikacji miejskiej do poruszania się ulicami (...) w I., Wojewoda K.-P. w piśmie z 14 stycznia 2004 r. stwierdził, że wprowadzenie warunków w zakresie dopuszczenia pojazdów komunikacji miejskiej do ruchu ww. ulicami należy uznać za spełniające oczekiwania społeczności lokalnej.
Zdaniem skarżącego, pisma Starosty I. i Wojewody K.-P. nie zawierają wszystkich składników decyzji określonych w art. 107 Kpa, natomiast zdaniem wnoszącego skargę należy je uznać za decyzje, ponieważ zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 20 lipca 1981 r. /SA 1163/81/ "pisma zawierające rozstrzygnięcia w sprawie załatwionej w drodze decyzji są decyzjami pomimo nieposiadania w pełni formy przewidzianej w art. 107 par. 1 Kpa, jeśli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako decyzji".
Zdaniem skarżącego, zatwierdzenie projektu organizacji ruchu przez organ zarządzający ruchem, jest aktem o charakterze władczym, a więc wymaga formy decyzji administracyjnej.
Skarżący zarzucił, że Wojewoda nie ustosunkował się do wszystkich zarzutów formalnych zawartych w odwołaniu z 28.08.2003 r. przez co nie wiadomo, czy Wojewoda uznaje te zarzuty za zasadne, czy też odrzuca je.
Wojewoda powołuje się na wizję lokalną, która była przeprowadzona bez udziału strony, co stanowi naruszenie obowiązku zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania. Sprzeczne z przepisami jest stwierdzenie Wojewody, że brak opinii zarządcy drogi nie jest żadnym uchybieniem ze strony organu sporządzającego projekt organizacji ruchu. Brak opinii, zdaniem skarżącego, skutkuje nieważnością projektu. Starosta I. nie wykazał, że wprowadzenie ograniczenia dopuszczalnej masy całkowitej autobusów do 7.000 kg nie będzie miało negatywnego wpływu na stan ulic w rejonie objętym organizacją ruchu. Skarżący nie wnosi natomiast zastrzeżeń do uzgodnień dokonanych w listopadzie 2003 r.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda K.-P. poinformował, że nie wydawał decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 107 Kpa, lecz udzielił odpowiedzi w przedmiotowej sprawie w formie pisma informującego o zajętym stanowisku. Organ uznał, że przyjęta forma odpowiedzi będzie wystarczająca i satysfakcjonująca zainteresowane strony, tym bardziej, że Prezydent Miasta nie wnosi zastrzeżeń do uzgodnień dokonanych w listopadzie 2003 r. dotyczących projektu czasowej organizacji ruchu w omawianej strefie.