Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Włodarska po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. Ł. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi R. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia danych adresowych postanawia oddalić wniosek.
R. Ł. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia danych adresowych.
W dniu [...] października 2012r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 25 października 2012r. Referendarz sądowy oddalił wniosek o przyznanie skarżącej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W złożonym sprzeciwie skarżąca zakwestionowała wyżej wskazane rozstrzygnięcie, wskazując na argumenty zawarte we wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012r. Nr 270, dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez Sąd na posiedzeniu niejawnym.
Na wstępie należy zauważyć, iż przesłanki przyznania przez Sąd prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym określono w art. 246 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie natomiast częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 2 p.p.s.a.).
Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne do uwzględnienia wniosku, spoczywa na zainteresowanym. To strona bowiem powinna we wniosku wykazać, że istnieje przesłanka pozytywna dla przyznania prawa pomocy. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być sporządzony rzetelnie i powinny w nim się znaleźć wszelkie informacje niezbędne do oceny sytuacji majątkowej wnioskodawcy. Rozstrzygnięcie Sądu w tej kwestii zależy od tego, co zostanie udowodnione przez wnioskodawcę w tym zakresie.
Jak wynika z informacji zawartych w formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy, skarżąca prowadzi wraz z mężem wspólne gospodarstwo domowe. Jako łączny dochód swój i małżonka skarżąca określiła na kwotę "[...] zł netto", wskazując uprzednio, że składa się na nią kwota jej emerytury "[...] netto zabiera komornik [...]" oraz kwota emerytury męża - [...] zł netto. Powyższe może wywołać wątpliwość, czy skarżąca otrzymuje kwotę emerytury [...] zł netto czy też [...] (tj. [...] zł - [...]). Kwestię tą zdaniem Sądu wyjaśniono w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 września 2012 r., sygn. akt II SAB/Bd 50/11, który ustalił, że ,,skarżącej od [...] marca 2011 r. przysługuje emerytura w wysokości [...] zł brutto, pomniejszana o kwotę wynikającą z egzekucji sądowej [...] zł, co daje do wypłaty kwotę [...] zł. Jeżeli zatem skarżąca wskazuje, iż potrącenie komornicze wzrosło do kwoty [...] zł, a jednocześnie podaje, iż jej emerytura wynosi [...] zł, należy zatem rozumieć, że skarżąca podała obecną, zwiększoną kwotę emerytury do wypłaty, po uwzględnieniu wskazanego przez nią zwiększonego potrącenie z tytułu prowadzonej egzekucji sądowej."
W związku z powyższym kwota, jaką posiada miesięcznie do dyspozycji skarżąca wraz z małżonkiem to [...] zł, co oznacza [...] zł netto na każdą z osób. Wskazać należy, iż kwota ta jest wyższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, które od dnia 1 styczna 2012r. wynosi 1.500 zł, co wynika z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2012 r. (Dz. U. Nr 192 poz. 1141), wydanego na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679 ze zm.).
Zwrócić uwagę należy, że skarżąca nie wskazała, jaki jest koszt comiesięcznych lekarstw, wizyt lekarskich i rehabilitacji małżonka, nie wskazała ponadto żadnych konkretnych wydatków ponoszonych czy to w związku z inwalidztwem męża, czy to z koniecznością spłaty ewentualnych zaciągniętych kredytów, pożyczek, czy innych zobowiązań.
Uwzględniając zatem wysokość dochodów skarżącej zdaniem Sądu nie można przyjąć, iż nie jest ona w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Ze względu na powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.