Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. T. na decyzję Wojewody Kujawsko - Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 1 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę D. T. na decyzję Wojewody Kujawsko - Pomorskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego. Przesyłkę zawierającą odpis ww. postanowienia przesłano skarżącemu na wskazany przez niego adres do korespondencji (u. [...], [...]), jednakże nie została ona przez skarżącego odebrana i po dwukrotnym jej awizowaniu w dniach 17 marca 2011r. i 25 marca 2011r. zwrócona została nadawcy i pozostawiono ją w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.
Pismem z dnia 12 kwietnia 2011r., skarżący złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego decyzji. We wniosku tym skarżący wskazał na potrzebę zapewnienia lokalu zastępczego dla osób zamieszkujących mieszkanie przy ul. [...] W [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Obowiązującą zasadą jest, iż wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu. Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z przywołanego przepisu jednoznacznie wynika, że podstawą do wstrzymania wykonania decyzji są wskazane przez ustawodawcę okoliczności, jednakże to wnioskodawca zobowiązany jest do rzeczowego uzasadnienia swojego wniosku, poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosowanymi dokumentami na okoliczność spełnienia tychże ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej.
Sąd zauważa natomiast, że skarżący we wniosku nie przedstawił argumentów przemawiających za wystąpieniem niekorzystnych z punktu widzenia interesów skarżącego następstw wykonania decyzji tj., że poniósłby on znaczną szkodę lub powstałyby trudne do odwrócenia skutki. Nie można - jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny - bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy strona skarżąca nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (postanowienie NSA z dn. 6 lutego 2009r., sygn. akt II FZ 39/09, LEX nr 489786). Zadaniem sądu, w przypadku złożenia wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej jest ocena rozmiaru ewentualnej szkody oraz potencjalne niebezpieczeństwo wyrządzenia skutków których odwrócenie okazałoby się niemożliwe lub wiązałoby się z nakładem znacznych sił i środków w oparciu o konkretne twierdzenia wnioskodawcy.
Z uwagi na to, iż przedmiotem postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie jest wymeldowanie z miejsca pobytu stałego, wskazać należy iż decyzja o wymeldowaniu jest bowiem wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących ustania pobytu określonej osoby w dotychczasowym miejscu, urzędowym stwierdzeniem, że określona osoba w danym miejscu nie przebywa, co wynika z art. 9 ust. 2b ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r.o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 993), który stanowi, że zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu. Wynika stąd, iż celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie przez organ prowadzący ewidencję do zgodności danych ewidencyjnych ze stanem faktycznym. Nie może ona zatem wywołać skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p. p. s. a. Postanowienie w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest rozstrzygnięciem tymczasowym, tylko na czas trwania postępowania sądowego, jego byt prawny ustaje z chwilą wydania rozstrzygnięcia w sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, a wskazać należy, iż skarga w przedmiotowej sprawie odrzucona została postanowieniem Sądu z dnia 1 marca 2011 r.
W związku z powyższym, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.