Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B. Ż. - T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] lipca 2010r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W dniu 17 września 2010 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) B. Ż. - T. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych.
W skardze zawarła jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, iż w razie jej wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, ponieważ jedynym źródłem jej utrzymania jest pełnienie obowiązków służbowych funkcjonariusza celnego, nastąpi zatem ograniczenie jej dochodów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W świetle art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zasadą jest, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jednak zastosowanie tej, tzw. tymczasowej ochrony skarżącego wymaga wykazania, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków - art. 61 § 3 cyt. ustawy.
Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zamknięty, a wykazanie istnienia tych przesłanek leży po stronie skarżącego (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wyd. LexisNexis, Warszawa 2004, s. 124). Nadto w orzecznictwie sądów administracyjnych wypracowano stanowisko, zgodnie z którym ocena wystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest dokonywana w oparciu o wniosek, jak i materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej (postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. akt GZ 120/04; postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04).
Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż w konkretnym przypadku skarżąca nie wykazała, że ewentualne wykonanie decyzji wyrządzi jej znaczne szkody lub spowoduje trudne do odwrócenia skutki. W ocenie Sądu, niebezpieczeństwa wystąpienia takich skutków nie uzasadnia lakoniczne stwierdzenie, że wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, ponieważ jedynym źródłem jej utrzymania jest pełnienie obowiązków służbowych funkcjonariusza celnego. Zawieszenie w pełnieniu obowiązków służbowych i co się z tym łączy pogorszenie statusu majątkowego (z akt sprawy wynika, że w okresie zawieszenia, skarżącej przysługuje 50% uposażenia otrzymywanego przed dniem zawieszenia), nie może być oceniane w kontekście wyrządzenia znacznej szkody. W tym miejscu wskazać należy, iż próbę zdefiniowania przesłanki wyrządzenia znacznej szkody podjął NSA w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn, akt GZ 138/04, niepubl.) stwierdzając, że chodzi o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jej wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Zdaniem Sądu decyzja w przedmiocie zawieszenia funkcjonariusza celnego w pełnieniu obowiązków nie spełnia przesłanek wyrządzenia znacznej szkody.
Skarżąca nie wykazała również, że ewentualne wykonanie decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki prawne. Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków
(por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, LEX nr 192964).
W tych uwarunkowaniach przyąć należy, iż skutki wykonania decyzji nie zostały określone w uzasadnieniu wniosku, a niebezpieczeństwo ich wystąpienia w bezpośrednim wyniku wykonania decyzji - uprawdopodobnione. Ograniczenie zaś dochodów skarżącej nie może stanowić jedynego decydującego powodu uzasadniającego wstrzymanie zaskarżonej decyzji w świetle art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2007 r., I OZ 22/07).
W tym stanie rzeczy Sąd uznał za zasadne odmówić udzielenia ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, orzekając w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak w sentencji postanowienia.