Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia skarżącego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 listopada 2009r., w przedmiocie odrzucenia skargi Z.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym w sprawie opłat za parkowanie pojazdu p o s t a n a w i a odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę Z.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym w sprawie opłat za parkowanie pojazdu z przyczyn formalnych (brak uiszczenia wpisu). Powyższe postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 26 listopada 2009r. (k. 18).
W dniu 1 grudnia 2009r., skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc jednocześnie o przyznanie prawa pomocy.
Doręczając odpis postanowienia z dnia 24 listopada 2009r. Sąd błędnie wskazał w pouczeniu o możliwości zaskarżenia orzeczenia, iż przysługuje na nie zażalenie, a nie skarga kasacyjna. Zauważając jednak ten błąd, wydano w sprawie zarządzenie z dnia 11 grudnia 2009r. (k. 24), w którym poinformowano skarżącego o zaistniałej pomyłce, dokonując przy tym właściwego pouczenia. Ponadto, w związku z nadesłanym zażaleniem, Sąd zwrócił się do skarżącego o sprecyzowanie, czy podtrzymuje ww. pismo, jako zażalenie, czy też należy potraktować je jako skargę kasacyjną, - w terminie 7 dni, pod rygorem potraktowania pisma jako zażalenie.
Niniejsze zarządzenie przy pierwszej próbie doręczenia nie zostało osobiście odebrane przez adresata (k. 26), natomiast po powtórnym doręczeniu, skarżący odebrał je w dniu 6 stycznia 2010 r. (k. 29). W wyznaczonym terminie skarżący nie ustosunkował się do przedmiotowego zarządzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu.
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.) od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, przy czym powinna być ona sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego (art. 175 § 1 p.p.s.a.). Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem (art. 177 § 1 p.p.s.a.).
Zgodnie zaś z art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia enumeratywnie wymienione w tymże przepisie.
Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej (art. 197 § 2 p.p.s.a.), zaś z treści art. 178 p.p.s.a. wynika, iż wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną (w tym przypadku - zażalenie) wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W niniejszej sprawie wskazać przede wszystkim należy, iż na postanowienie odrzucające skargę nie przysługuje zażalenie, lecz skarga kasacyjna. O powyższym prawie, sposobie i terminie do złożenia skargi kasacyjnej skarżący został prawidłowo poinformowany zarządzeniem z dnia 11 grudnia 2009r., które otrzymał w dniu 6 stycznia 2010 r. (k. 29). Wcześniejsze, błędne pouczenie zostało przez Sąd konwalidowane i skarżący otrzymał informację o prawidłowym trybie zaskarżenia orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Pomimo jednak prawidłowego pouczenia Z.L. nie skorzystał z przysługującego mu prawa i nie wniósł skargi kasacyjnej. Nie ustosunkowując się do zarządzenia z dnia 11 grudnia 2009 r. należało przyjąć, iż jego pismo z dnia 30 listopada 2009r. jest zażaleniem, a nie skargą kasacyjną.
Skoro przepis art. 194 § 1 p.p.s.a. nie wskazuje dopuszczalności złożenia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę, to takie zażalenie należało uznać na niedopuszczalne. Niedopuszczalne z mocy prawa zażalenie winno zaś ulec odrzuceniu przez Sąd.
Na marginesie wspomnieć należy, że nawet przy potraktowaniu pisma skarżącego z dnia 30 listopada 2009r., jako skargę kasacyjną i tak byłaby ona nieskuteczna, albowiem jako wniesiona przez samego skarżącego, a nie uprawnionego pełnomocnika (adwokata, radcę prawnego - art. 175 § 1 p.p.s.a.) musiałaby ulec odrzuceniu na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 § 1 p.p.s.a.
Tym samym sąd administracyjny w oparciu o art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zobligowany był do odrzucenia zażalenia, w związku z czym, orzekł jak w sentencji postanowienia.