Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie określenia zasad gospodarowania nieruchomościami w zakresie nabycia, zbycia, obciążenia oraz ich wydzierżawienia lub najmu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. D. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 maja 2005 r. Nr XXXII/299/2005 w przedmiocie określenia zasad gospodarowania nieruchomościami w zakresie nabycia, zbycia, obciążenia oraz ich wydzierżawienia lub najmu postanawia odmówić E.D. przyznania prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.

Uzasadnienie strona 1/3

Skarżąca E.D. wraz ze skargą wniosła o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Skarżąca oświadczyła, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej, gdyż jest osobą 76-letnią, schorowaną z ustalonym znacznym stopniem niepełnosprawności. Około 250 zł miesięcznie wydaje na leki i środki pielęgnacyjne. Jest osobą samotną z dochodem ok. 1070 zł, z którego opłaca czynsz (300 zł) oraz światło, gaz i telefon (ok. 150 zł). Pozostałe środki pieniężne przeznacza na żywność. Skarżąca wskazała, że zmuszona jest często korzystać z pomocy finansowej córki. Ponadto wykazała, że posiada mieszkanie o pow. 36,71 m2.

Celem usunięcia wątpliwości co do określonych we wniosku o przyznanie prawa pomocy możliwości płatniczych wnioskodawczyni referendarz sądowy wezwał skarżącą do przedłożenia dodatkowych dokumentów źródłowych.

Zgodnie z wezwaniem wnioskodawczyni przedstawiła wyciąg bankowy z posiadanego rachunku, z analizy którego wynika, iż stałym miesięcznym dochodem skarżącej jest świadczenie emerytalne w łącznej kwocie 1.072,63 zł oraz pomoc finansowa od córki i syna. W styczniu br. skarżąca od dzieci otrzymała kwotę 1305,07 zł, w lutym kwotę 1.063,89 zł; zaś w grudniu ubiegłego roku kwotę 1.130,43 zł. Dodatkowo wnioskodawczyni przedstawiła szereg faktur na zakup leków, z których wynika, że w listopadzie skarżąca wydała na leki 89,93 zł, w grudniu 155,54 zł, w styczniu 2010 r. 254,31 zł, w lutym 193,93 zł zaś w marcu 298,93 zł.

Skarżąca oświadczyła również, iż nie posiada pojazdu mechanicznego i żaden pojazd mechaniczny nie jest na nią zarejestrowany oraz że nie posiada konta walutowego ani lokat bankowych.

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku - postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2010 r., na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sadowych.

E.D., reprezentowana przez adwokata P.B., wniosła w ustawowym terminie sprzeciw od postanowienia wskazując, iż referendarz sądowy błędnie przyjął, że miesięczny dochód skarżącej kształtuje się na poziomie ok. 2100 zł. Wsparcie finansowe otrzymywane od dzieci nie powinno być traktowane jako dochód skarżącej. Pełnomocnik skarżącej podniósł, że skarżąca samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, a pomoc osób najbliższych ogranicza się wyłącznie do pokrycia kosztów utrzymania przewyższających wysokość otrzymywanej renty oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Pełnomocnik wskazał również, iż referendarz nieprawidłowo ustalił wysokość ponoszonych przez skarżącą kosztów miesięcznego utrzymania, gdyż pominął koszty żywności oraz inne koszty niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania tj. koszty zakupu ubrań, środków czystości.

Mając powyższe na uwadze skarżąca nie jest w stanie ponieść obowiązku uiszczenia kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie.

Strona 1/3