Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2004r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.S. na decyzję Wojewody z dnia 16 lutego 2004r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia Prezydenta Miasta od załatwienia wniosku o ustalenie wysokości odszkodowania za nieruchomość p o s t a n a w i a odrzucić skargę
UZASADNIENIE.
Postanowienie z dnia 16 którego 2004r. Nr. [...] Wojewoda [...], działając na postawie art. 123, art. 26 § 2 pkt 2 w zw. z art. 24 § 1 pkt 1 i 4 oraz art. 26 § 3 k.p.a., wyłączył Prezydenta Miasta od załatwienia wniosku o ustalenie wysokości odszkodowania za nieruchomość stanowiącą działki nr [...], [...] [...], [...] przeznaczone na cele komunikacyjne i wyznaczył do załatwienia sprawy Starostę [...]
Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł M.S. podnosząc, iż przekazanie przez Wojewodę przedmiotowej sprawy do załatwienia Staroście [...] skutkować będzie, że decyzja zostanie wydana z naruszeniem przepisów o właściwości miejscowej organu, tj. art. 21 § 1 k.p.a. tych przyczyn postanowienie winno zostać uchylone jako niezgodne z prawem.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawy co do istoty.
Z treści przepisów art. 123 k.p.a. i 141§ 1 k.p.a wynika, że organ administracji w toku postępowania wydaje postanowienia, które co do zasady- nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej i na które służy zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Zatem przypadki, w których wydaje się tego rodzaju postanowienia, muszą wyraźnie wskazywać przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Żadnego z tych wymogów nie spełnia postanowienie wyłączające od załatwienia sprawy Prezydenta Miasta , piastującego równocześnie stanowisko organu i wyznaczające - w trybie art. 26 § 2 pkt 2 k.p.a - a od jej załatwienia inny organ.
Po pierwsze, zażalenie na tego rodzaju postanowienie stronie nie przysługuje ( art. 141 § 1 k.p.a) możliwość wniesienie zażalenia skutkowałaby prawem jego zaskarżenia do sądu administracyjnego.
Po wtóre, postanowienie to nie kończy postępowania ani też nie rozstrzyga sprawy co do istoty, należąc do kategorii postanowień określonych w art. 123 § 2 k.p.a. Na jego podstawie do merytorycznego rozpatrzenia wniosku skarżącego w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania za nieruchomość i załatwienia sprawy upoważniony Starosta [...]. Wskazać przy tym należy, że możliwość zaskarżenia postanowień, na które zażalenie nie służy przewidziana została w art. 142 k.p.a., w myśl którego postanowienie takie strona może zaskarżyć w odwołaniu do decyzji. W niniejszej sprawie postanowienie Wojewody skarżący może kwestionować tylko łącznie z odwołaniem wniesionym na decyzję wydaną przez Starostę Tczewskiego- organ wskazany do załatwienia sprawy.
Z tego względu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę należało odrzucić.