Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. K. i J. K. na decyzję Wojewody z dnia 24 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
B. K. i J. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Wojewody z dnia 24 stycznia 2013 r. nr [[...]], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 22 sierpnia 2012 r., zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą A. K. i J. K. pozwolenia na budowę budynku biurowo - magazynowego z częścią mieszkalną przy ul. Ż., działka nr [[...]], w G.
W skardze skarżący zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie wskazując żadnych argumentów na jego poparcie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a., stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powołanej regulacji art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym przesłanki te należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez wnioskującego zaistnienia okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2004 r., sygn. akt FZ 138/04, niepubl.). Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie zaskarżonego aktu jest uzasadnione, przy czym zaistnienie tych okoliczności winno być przez skarżącego uprawdopodobnione. Skarżący, powołując w uzasadnieniu określone fakty, powinien tak uprawdopodobnić ich wystąpienie, aby wykroczyć poza gołosłowne twierdzenia (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 666/06, niepubl.). Wnioskodawca zobowiązany jest zatem do rzeczowego uzasadnienia swojego wniosku przez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej.
W niniejszej sprawie skarżący B. K. i J. K. nie wskazali żadnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać powstanie znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Tym samym Sąd nie znalazł usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia złożonego przez skarżących wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Nie można natomiast z góry przyjąć, że wykonanie każdej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, które niewątpliwie z istoty swej, wiąże się z określonymi skutkami faktycznymi i majątkowymi, prowadzi do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 8 sierpnia 2008 r. sygn. akt II OSK 1041/08 samo twierdzenie skarżącego, iż przeprowadzenie prac budowlanych i całkowite lub częściowe wybudowanie obiektu budowlanego spowoduje powstanie trudnych do odwrócenia skutków zarówno prawnych jak i faktycznych, nie jest wystarczające do zastosowania instytucji wstrzymania wykonania decyzji. W przypadku takiej inwestycji jak przebudowa i rozbudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z infrastrukturą techniczną istotne znaczenie ma wyważenie racji przemawiających za uwzględnieniem wniosku skarżącego (właściciela nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której mają być prowadzone roboty budowlane) oraz interesów inwestorów, którzy dążą do jak najszybszego zrealizowania obiektu i którym przysługuje prawo do zabudowy działki. Nie można z góry przyjąć, że wykonanie każdej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę prowadzi do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, bez przytoczenia konkretnych okoliczności, które wskazywałyby na takie właśnie niebezpieczeństwo (zob. Lex nr 527673). W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażono również pogląd, że wstrzymanie realizacji decyzji o pozwoleniu na budowę z uwagi na interes drugiej strony postępowania - inwestora nie znajduje uzasadnienia, bowiem kontynuacja prac budowlanych na podstawie zaskarżonej decyzji o pozwoleniu na budowę odbywa się na ryzyko inwestora związane z ewentualnym nakazem rozbiórki oraz kosztami z tym związanymi (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. II OZ 588/08, Lex nr 493599; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2005 r., sygn. akt II OZ 22/05, nie publ.).
Niewykazanie przez skarżących, aby wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, uniemożliwiało uwzględnienie ich wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody z dnia 24 stycznia 2013 r.
Ponieważ w niniejszej sprawie brak było podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd nie zastosował instytucji kaucji na zabezpieczenie, o której mowa w art. 35a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623). Przepis art. 35 a ustawy Prawo budowlane ma bowiem zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinno w danej sprawie nastąpić, bowiem skarżący wykazał istnienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. tj. niebezpieczeństwo zaistnienia w jego majątku szkody w znacznym rozmiarze, a interes inwestora przemawia za zabezpieczeniem jego ewentualnych roszczeń odszkodowawczych związanych ze wstrzymaniem realizacji inwestycji.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.