Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jej skargi na zarządzenie Prezydenta Miasta z dnia 25 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podania do publicznej wiadomości wykazu nieruchomości przeznaczonych do oddania w użytkowanie wieczyste postanawia: odmówić przyznania Z. M. prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata lub radcy prawnego.
We wniosku z 8 kwietnia 2014 r. Z. M. zwróciła się kolejny raz o przyznanie jej prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego lub adwokata, ze wskazaniem aby to był radca prawny B. J.
W uzasadnieniu wniosku podniosła, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, posiada mieszkanie o pow. 48 m2, jej źródłem dochodu jest emerytura w wysokości 1589 zł netto. Wnioskodawczyni przedłożyła zaświadczenie od lekarza internisty, z którego wynika, że cierpi na nadciśnienie tętnicze i chorobę wieńcową, przebyła również operację (rodzaj nieczytelny). Wskazała, że jest osobą schorowaną, pozostającą pod opieką licznych lekarzy specjalistów, wymagającą stałego leczenia i specjalistycznych badań lekarskich. Załączono do wniosku również fakturę na zakup leków z 27 marca 2014 r. na kwotę 55,71 zł.
Z akt sprawy wynika, że w postanowieniu z 18 listopada 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przyznał wnioskodawczyni prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych zaś odmówił przyznania go w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie. W postanowieniu z 9 stycznia 2014 r. o sygn. akt I OZ 1217/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącej. Z uzasadnienia tego ostatniego postanowienia wynika, że słuszne jest stanowisko sądu I instancji, że w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Udokumentowana sytuacja skarżącej wskazuje bowiem, że nie znajduje się ona na skraju ubóstwa, a wręcz przeciwnie - jest w stanie zaspokoić swoje bieżące potrzeby (...). Skarżąca nie wykazała, że znajduje się w takiej właśnie sytuacji, która determinowałaby konieczność udzielenia pomocy z budżetu państwa w całkowitym wnioskowanym zakresie. Dodatkowo za powyżej przedstawioną konkluzją, że skarżąca nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, przemawia - w ocenie NSA - fakt, że dysponuje ona stałym miesięcznym dochodem w wysokości 1557,55 zł netto z tytułu otrzymywanej emerytury. Jest przy tym właścicielką mieszkania. Trafna była zatem ocena Sądu I instancji co do tego, że skarżącej nie może być przyznane prawo pomocy w zakresie całkowitym, czyli poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w całości, i ustanowienie pełnomocnika z urzędu, ponieważ przesłanka tak szerokiej pomocy nie została wykazana.
Mając na uwadze zatem fakt, że skarżąca złożyła kolejny wniosek o przyznanie jej prawa pomocy (z 8 kwietnia 2014 r.), tym razem domagając się przyznania prawa pomocy przez ustanowienie pełnomocnika z urzędu referendarz sądowy w piśmie z 25 kwietnia 2014 r. zwrócił się do niej o złożenie oświadczenia, czy w jej sytuacji majątkowej, osobistej lub finansowej od czasu wydania postanowienia WSA z 18 listopada 2013 r. nastąpiły jakiekolwiek zmiany (nowe okoliczności) uzasadniające uwzględnienie jej wniosku, jeśli tak - to jakie to zmiany (na czym polegały i kiedy wystąpiły) - w terminie 7 dni.
W odpowiedzi na powyższe, wnioskodawczyni z piśmie z 12 maja 2014 r. oświadczyła, że jej sytuacja finansowa nie zmieniła się w stosunku do opisanej w listopadzie 2013 r. (jej emerytura wzrosła o 24,25 zł). Jeśli chodzi o sytuację zdrowotną, to dalej pozostaje pod opieką lekarzy specjalistów różnych dziedzin, dalej wymaga znacznych środków na leki, badania, konsultacje i wizyty lekarskie. Aktualnie oczekuje na badanie specjalistyczne PET, które jeśli nie zostanie sfinansowane z budżetu NFZ, będzie zmuszona opłacić z własnych środków (koszt - 6 - 8 tysięcy zł).