Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2005 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. N. na decyzję Wojewody z dnia 13 listopada 2001 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia odrzucić skargę.
W imieniu skarżącej M. N. działali F. W. oraz M. W. F. W. jest zięciem skarżącej, zaś M. W. jest jej córką. Zatem, pełnomocnikiem skarżącej mogła być jedynie M. W., gdyż zarówno według przepisów obowiązujących w chwili wniesienia skargi (art. 87 k.p.c. w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74, poz. 368 ze zm.), jak i obecnie (art. 35 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) pełnomocnikiem przed sądem administracyjnym mogą być niektórzy krewni, w tym zstępni, ale nie powinowaci. Wobec powyższego oraz dlatego, że do skargi nie dołączono pełnomocnictwa M. W. została zobowiązana do złożenia pełnomocnictwa. W wykonaniu tego zobowiązania zostało złożone pełnomocnictwo, w którym M. N. upoważniła córkę i zięcia do reprezentowania jej przed sądami powszechnymi w sprawie o stwierdzenie praw do spadku po zmarłej H. N. Pełnomocnictwo to nie mogło dotyczyć postępowania przed sądem administracyjnym, gdyż sądy administracyjne ani nie są sądami powszechnymi, ani też nie są właściwe w sprawach spadkowych. Dlatego wezwano M. W. po raz drugi do złożenia w terminie 7 dni pełnomocnictwa, wskazując, że winno ono upoważniać do występowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oraz, że winno ono być opłacone znakami opłaty skarbowej w wysokości 15 zł. W wezwaniu tym mowa była o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, gdyż w chwili jego sporządzenia (8 stycznia 2002 r.) tylko taki sąd administracyjny istniał. Wskazane wezwanie M. W. otrzymała w dniu 10 stycznia 2002 r. W dniu 14 stycznia 2002 r. F. W. złożył w Sądzie pismo, na którym nakleił znaczki opłaty skarbowej. Pełnomocnictwo natomiast, mimo upływu terminu nie zostało złożone.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
W tym stanie rzeczy skarga skarżącej podlega odrzuceniu, gdyż mimo wezwania nie uzupełniono jej braków formalnych.