Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. T. na decyzję Wojewody z dnia 4 kwietnia 2011 r., Nr [...], w przedmiocie opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia przywrócić skarżącemu S. T. termin do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 7 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę S. T. na decyzję Wojewody z dnia 4 kwietnia 2011 r. w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia.
Postanowienie to doręczono pełnomocnikowi skarżącego J. T. w dniu 16 listopada 2011 r.
W dniu 16 listopada 2011 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. (vide: pismo z dnia 12 stycznia 2012 r. k.127)
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że S. T. od wielu lat mieszka i pracuje w O. w N. W pracy przebywa od godziny 8 do godziny 18. Wydział Konsularny Ambasady RP w O. przyjmuje interesantów przez pięć dni w tygodniu co do zasady w godzinach od 10 do 13, z wyjątkiem w środę, gdy godziny urzędowania obejmują 14 - 16. Bez przepustki z pracy w trakcie godzin urzędowania konsulatu, której skarżący nie uzyskał od pracodawcy, nie był on w stanie nadać skargi w polskim konsulacie. Zmuszony był nadać przesyłkę w n. urzędzie pocztowym czynnym do godziny 24. Pełnomocnik wskazał, że korespondencja błędnie była kierowana do skarżącego na jego adres stałego zamieszkania w P., a nie wskazany adres czasowego pobytu w N.. Takie działanie znacznie wydłużyło czas odbioru przesyłki przez skarżącego, albowiem rodzina wysyłała listem poleconym przesyłkę do N., po której odbiorze skarżący mógł podjąć właściwe działania, a listy te skarżący otrzymywał po upływie kilkunastu dni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a. stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Przesłankami przywrócenia terminu, zgodnie z art. 87 p.p.s.a. są uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku swojej winy, wniesienie przez zainteresowanego wniosku o przywrócenie terminu, dochowanie terminu do wniesienia takiego wniosku i dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której był ustanowiony termin.
Skarżący wskazał w odwołaniu, iż nie przebywa pod adresem stałego zamieszkania na terenie Polski. Zamieszkuje on bowiem od kilku lat w N.. Z art. 40 § 4 i 5 k.p.a. wynika, iż strona zamieszkała za granicą, jeżeli nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego w kraju, jest obowiązana wskazać w kraju pełnomocnika do doręczeń, w razie nie wskazania pełnomocnika do doręczeń przeznaczone dla tej strony pisma pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, a organ ma obowiązek pouczyć o tym stronę przy pierwszym doręczeniu.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że zaskarżona decyzja organu odwoławczego została przesłana skarżącemu na adres w Polsce, odbiór decyzji pokwitowała żona skarżącego. Tryb przewidziany w art. 40 k.p.a. nie został zatem zachowany. W sytuacji, gdy skarżący nie zamieszkuje od kilku lat w Polsce, doręczenie przesyłki w Polsce jego żonie, jako dorosłemu domownikowi, w trybie art. 43 k.p.a., należy uznać za wadliwe. Z okoliczności sprawy wynika zatem skuteczne podważenie przez skarżącego prawidłowości doręczenia i domniemania przekazania przesyłki adresatowi przez dorosłego domownika.
Okoliczność ta uzasadniała przywrócenie skarżącemu terminu do wniesienia skargi.
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji postanowienia.