Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na postanowienie Wojewody z dnia 12 lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie pozostawienia bez rozpoznania wniosku dotyczącego udzielenia pozwolenia na budowę obiektu budowlanego postanawia odrzucić skargę kasacyjną Starosty od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Gd 520/12.
W dniu 5 marca 2013 r. Starosta wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Gd 520/12 uchylającego postanowienie Wojewody z dnia 12 lipca 2012 r. o stwierdzeniu niedopuszczalności wniesienia odwołania A. P. od pisma Starosty z dnia 24 maja 2012 r., w którym przedstawiono powody pozostawienia bez rozpoznania wniosku o wydanie pozwolenia na budowę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 § 1 i 2 P.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich po doręczeniu im odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. O tym, czy wnoszący skargę kasacyjną jest stroną przesądza spełnienie przesłanek z art. 32 lub art. 33 w zw. z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.). W myśl art. 177 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi. W niniejszej sprawie przedmiotem skargi było działanie organu II instancji - Wojewody. Wyrok wraz z uzasadnieniem doręczony został stronom (organowi w dniu 21 grudnia 2012 r., a skarżącemu w dniu 11 stycznia 2013 r.) i wobec jego nie zaskarżenia stał się prawomocny z dniem 21 lutego 2013 r., w związku z czym skarga kasacyjna wniesiona przez Starostę w dniu 5 marca 2013 r. została złożona z uchybieniem trzydziestodniowego terminu określonego w art. 177 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Nadto, w ocenie Sądu, skarga kasacyjna wniesiona przez Starostę jest niedopuszczalna. Rola Starosty, jako organu administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w I instancji kończy się z chwilą wydania aktu administracyjnego, skierowanego do podmiotu znajdującego się na zewnątrz administracji publicznej. Starosta jest bowiem organem, który działa jedynie w granicach i na mocy przyznanych mu ustawowo kompetencji, nie zaś jako podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku prawnego dotyczy postępowanie. W ocenie Sądu Starosta działający jako organ I instancji i wydający w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie nie posiada legitymacji do wniesienia skargi kasacyjnej.
Podkreślić należy, że zarówno przepisy art. 50 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak i art. 28 i art. 29 k.p.a. definiujące pojęcie strony nie wskazują, by uprawnionym do wniesienia skargi był organ administracyjny prowadzący postępowanie - w tym wypadku starosta, a tym samym brak jest uprawnień organu I instancji do wniesienia skargi kasacyjnej. Zgodnie z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lipca 2001 r., sygn. akt I SA 398/00 (Baza Orzeczeń Lex nr 54728) "na podstawie określonych kompetencji, gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie. Natomiast jako osoba prawna jest władna do wykonywania przysługujących jej praw i obowiązków i wtedy może występować w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony. Jednakże, gdy obowiązujące prawo powierza jednostce samorządu terytorialnego kompetencję do rozstrzygania w drodze decyzji o prawach lub obowiązkach podmiotu pozostającego poza systemem organów administracji publicznej, to jednostka ta nie staje się stroną tego postępowania nawet wówczas, gdy decyzja ta wywołuje określone skutki cywilnoprawne dla tej jednostki samorządu terytorialnego".