Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie dodatkowej opłaty rocznej za niezagospodarowanie w terminie nieruchomości gruntowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2016 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółka z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie dodatkowej opłaty rocznej za niezagospodarowanie w terminie nieruchomości gruntowej postanawia sprostować oczywistą omyłkę w punkcie 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 marca 2016 r. w sprawie sygn. akt II SA/Gd 522/15 w ten sposób, że w miejsce kwoty 7 877 (siedem tysięcy osiemset siedemdziesiąt siedem) zł wpisać kwotę 14 357 (czternaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt siedem) zł.

Uzasadnienie

A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 lipca 2015 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 6 grudnia 2013 r. zobowiązującą A. do uiszczenia dodatkowej opłaty rocznej w wysokości 713 914 zł za niezagospodarowanie w terminie nieruchomości gruntowych położonych w G. przy ul. Ż., C. i P. (działki nr [...]-[..]) oraz przy ul P. (działka nr [...])

Wyrokiem z dnia 23 marca 2016 r. Sąd uchylił obie wydane w sprawie decyzje.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania sąd wydał na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 20112 r. poz. 270 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tj.: Dz.U. z 2013 r. poz. 490), zasądzając od organu na rzecz skarżącej Spółki zwrot wpisu sądowego uiszczonego od skargi w kwocie 7140 zł oraz zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 737 zł, na które składa się kwota 17 zł z tytułu opłaty skarbowej i kwota 720 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.

O kosztach wynagrodzenia pełnomocnika orzeczono omyłkowo na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c cytowanego rozporządzenia ustalając wysokość wynagrodzenia w kwocie równej 3-krotności stawki minimalnej, zamiast na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a, przedmiotem zaskarżenia była bowiem należność pieniężna i w sprawie należało zastosować stawkę obliczoną na podstawie § 6, zgodnie z którą wysokość kosztów pełnomocnika przy wartości przedmiotu sporu 713 914 zł wynosi minimalnie 7 200 zł.

Skarżąca wniosła zażalenie na zawarte w wyroku orzeczenie o kosztach postępowania, domagając się zasądzenia z tego tytułu kwoty 14 357 zł, w tym kwoty 7 200 zł, tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia pełnomocnika.

Zażalenie podlegało uwzględnieniu na podstawie art. 195 § 2 p.p.s.a., jako oczywiście uzasadnione.

Strona 1/1