Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk po rozpoznaniu w dniu 2 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. B. i A. B. na decyzję Wojewody z dnia 10 czerwca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty udzielonej od opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia odmówić Z. B. i A. B. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W zaskarżonej decyzji Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty z 8 kwietnia 2013 r. nakładającej na skarżących obowiązek zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty udzielonej od opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w obrębie P.- K., stanowiącej działkę nr [...] i [...].
W skardze na decyzję organu odwoławczego pełnomocnik skarżących zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadniając wniosek wskazano, że żądanie zwrotu bonifikaty przez organ administracji jest niezgodne prawem. Badając zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu sąd winien wszechstronnie rozważyć wszelkie okoliczności, jakie mogą mieć znaczenie dla takiej oceny. W uzasadnieniu wniosku powołano szereg orzeczeń sądów administracyjnych, wyjaśniających przesłanki wstrzymania wykonania aktu. Nadto, skarżący argumentowali, że egzekucja należności pieniężnych nie tylko spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody, ale wprost szkodę tą wyrządzi. Ponadto, uchylanie się przez nich od uiszczenia rzekomo należnej opłaty spowoduje zagrożenie postępowaniem egzekucyjnym, co wiązać się będzie z dodatkowymi kosztami ich obciążającymi, np.: koniecznością uiszczenia grzywny w celu przymuszenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje
Zgodnie z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - tekst jedn. ze zm., powoływanej dalej p.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na stronie skarżącej. Przesłanki uprawniające Sąd do udzielenia stronie ochrony tymczasowej, to niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Są to pojęcia nieostre, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Użycie spójnika "lub" oznacza, że przesłanki te mogą zachodzić alternatywnie. Szkoda, o jakiej mowa w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a, nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi bowiem o taką szkodę (uszczerbek majątkowy lub niemajątkowy), która nie będzie mogła być wynagrodzona (usunięta) przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (vide: post. NSA z 20 grudnia 2004 r. w sprawie sygn. akt GZ 138/04, niepubl.). Natomiast trudne do odwrócenia skutki, to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego, może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, LEX nr 192964).