Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 30 marca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy postanawia: przyznać skarżącej prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Wnioskiem zawartym w skardze, złożonym na urzędowym formularzu PPF w dniu 12 lutego 2018 r., skarżąca B. S. zwróciła się w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie radcy prawnego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Nadmienić przy tym należy, że ustanowienie dla strony pełnomocnika z urzędu wymaga dodatkowego złożenia przez wnioskodawcę osobistego oświadczenia o niezatrudnianianiu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z ww., przy czym nie dotyczy to pełnomocnika ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy (art. 246 § 3 p.p.s.a.).
Na podstawie oświadczenia złożonego przez skarżącą o jej stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych sprawy, referendarz sądowy ustalił, że skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z matką i małoletnim synem (13 lat). Skarżąca ani jej matka i syn nie posiadają żadnego majątku, w tym nieruchomości i oszczędności.
Matka skarżącej jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji. Rodzina skarżącej utrzymuje się z przyznanych skarżącej zasiłków w łącznej kwocie 1.144 zł miesięcznie (specjalnego zasiłku pielęgnacyjnego w związku z koniecznością sprawowania opieki nad matką, zasiłku rodzinnego na syna oraz świadczenia wychowawczego 500 Plus), a także wypłacanych matce świadczeń - renty rodzinnej i dodatku pielęgnacyjnego w łącznej kwocie 956 zł. Znaczą część miesięcznych dochodów, tj. kwotę około 1.300 zł, skarżąca przeznacza na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych trzyosobowej rodziny (czynsz najmu mieszkania oraz opłaty za media). Nadto kwotę około 150 zł wydatkuje na zakup leków dla matki. Skarżąca posiada zaległości z tytułu alimentów, które - na podstawie wyroku orzekającego rozwód - zobowiązana była płacić w latach 2009-2016 (przy czym nie podała ich wysokości) oraz jest zadłużona u osób prywatnych na kwotę około 5.000 zł.
W tym stanie sprawy referendarz sądowy uznał, że skarżąca wykazała, że nie jest w stanie ponieść kosztów niniejszego postępowania, choćby w części i na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.