Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. C. na decyzję Wojewody z dnia 2 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W decyzji z 2 sierpnia 2013 r. Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu I instancji orzekającą o uchyleniu ostatecznej decyzji Burmistrza Gminy z 15 maja 1998 r. w zakresie udzielenia pozwolenia na budowę budynku inwentarskiego. W skardze na powyższe rozstrzygnięcie organu odwoławczego D. Cz., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zawarła wniosek o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji do czasu rozstrzygnięcia skargi przez sąd. Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 t. j. ze zm., zwane dalej p.p.s.a.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Skarżąca, składając wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia, winna wykazać istnienie przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.ps.a. Zasadność wstrzymania przedmiotowej decyzji utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji orzekającą o uchyleniu ostatecznej decyzji Burmistrza Gminy z 15 maja 1998 r. w zakresie udzielenia pozwolenia na budowę budynku inwentarskiego uzależniona jest, podobnie jak w przypadku innych rozstrzygnięć, od istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W ocenie Sądu, skarżąca nie wykazała w żaden sposób istnienia przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, w tym niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody o znacznej wartości, bowiem w żaden sposób w treści sformułowanego wniosku nie umotywowała w/w przesłanek: nie uwiarygodniła, ażeby wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia spowodowało bezpośrednio jakąkolwiek szkodę w jej majątku, a tym bardziej szkodę o charakterze znacznym, lub trudne do odwrócenia skutki. W takiej sytuacji zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej, która ma charakter wyjątku od reguły wykonalności rozstrzygnięć ostatecznych, byłoby nieuzasadnionym jej nadużyciem.
Należy zauważyć przy tym, że przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. nie nakłada co prawda na stronę obowiązku udowodnienia przesłanek w nim określonych, jednak wymaga ich uprawdopodobnienia. Uprawdopodobnienie to wymaga przedstawienia okoliczności, stanowiących przesłanki wstrzymania wykonania decyzji i ich uzasadnienia. Tymczasem, w niniejszym stanie faktycznym skarżąca nawet nie przywołała podstaw wstrzymania wykonania decyzji, a tym bardziej ich nie uzasadniła. Podkreślić też należy, że ciężar uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania aktu spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swoich twierdzeń. Warunkiem wydania przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu jest więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności (zdarzeń) uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń, świadczących o istnieniu poważnych zagrożeń, które uzasadniać mogą udzielenie ochrony tymczasowej (por. B. Dauter, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Zakamycze 2005, s. 168). Argumentacja strony musi być odpowiednia - tzn. w sposób przekonujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. (tak: NSA w uzasadnieniu postanowienia z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/06 nie publik). Twierdzenia zawarte we wniosku powinny być zaś poparte dokumentami źródłowymi. Sąd ocenia natomiast, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za udzieleniem ochrony tymczasowej. Natomiast, brak wskazania przesłanek wymaganych przez przepis art. 61 § 3 ustawy i poparcia ich odpowiednią argumentacją uniemożliwia sądowi ocenę zasadności złożonego przez stronę skarżącą wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, niepubl.).
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.