Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w przedmiocie nieodpłatnego przejęcia na własność nieruchomości do zasobu mienia komunalnego gminy
Sentencja

Dnia 6 lipca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. na uchwałę Rady Gminy z dnia 22 maja 2009r. Nr [...] w przedmiocie nieodpłatnego przejęcia na własność nieruchomości do zasobu mienia komunalnego gminy postanawia odmówić W. K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Uzasadnienie strona 1/2

W.K. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy wynikało, że prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie posiada żadnego majątku ani żadnych środków do życia. W związku z wątpliwościami, co do sytuacji majątkowej skarżącego, na podstawie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej u.p.p.s.a., skarżącego wezwano do przedłożenia - w terminie czternastu dni od dnia doręczenia wezwania - dodatkowych dokumentów źródłowych. Pomimo upływu terminu sądowego i pouczenia o skutkach niezastosowania się do treści wezwania skarżący nie przedłożył żądanych dokumentów.

Postanowieniem Referendarza sądowego z dnia 28 kwietnia 2010 r., na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a., odmówiono przyznania W.K. prawa pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.

W.K. wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia, wskazując, że nie był w stanie przedłożyć żądanych dokumentów, z uwagi na to, że nie posiada majątku, nie otrzymuje też żadnych świadczeń ani dochodów.

Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. u.p.p.s.a., w związku z wniesieniem sprzeciwu postanowienie z dnia 28 kwietnia 2010 r., utraciło moc.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 u.p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje

1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania

2) w zakresie częściowym - gdy wykaże nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Celem ustanowienia prawa pomocy jest zapewnienie osobom fizycznym znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej faktycznej realizacji konstytucyjnego prawa do sądu. Przyznanie prawa pomocy oznacza, że ciężar kosztów postępowania w zakresie objętym prawem pomocy poniesie zamiast strony budżet państwa, a zatem wszyscy obywatele. Skutki przyznania prawa pomocy znajdą bowiem odzwierciedlenie po stronie dochodowej i wydatkowej budżetu, ze względu na możliwe zmniejszenie dochodów z uwagi na zwolnienie od opłat sądowych, jak i na zwiększenie wydatków ze względu na konieczność pokrycia za stronę należnego od niej zwrotu wydatków. Dlatego w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy dochodzi do konieczności dokonywania wyboru pomiędzy zapewnieniem prawa do sądu podmiotowi niemającemu dostatecznych środków, a odstąpieniem od zasady powszechności i równości w ponoszeniu ciężarów i świadczeń publicznych wskazanych w art. 84 Konstytucji, czego wyrazem na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego jest regulacja zawarta w art. 199 i art. 214. (vide:M. Niezgódka-Medek, Komentarz do ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Zakamycze 2005 - LEX).

Strona 1/2