Dnia 13 marca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2009 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. L. C. na decyzję Wojewody z dnia 3 października 2008 roku, nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji Prezydenta Miasta z dnia 27 maja 2008 roku, nr [...].
M. L. C., w skardze na decyzję Wojewody z dnia 3 października 2008 roku, nr [...], którą organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 27 maja 2008 roku, nr [...] - ustalającą warunki lokalizacji drogi gminnej Nr [...] - odcinek ulicy D. w G. na działce Nr [...] obręb [...] (numer po podziale [...]) i nadającą rozstrzygnięciu w niej zawartemu rygor natychmiastowej wykonalności, wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji.
Uzasadniając wniosek skarżący podniósł, że wykonanie ww. decyzji spowoduje znaczne szkody i trudne do odwrócenia skutki związane z jego nieruchomością. Wskazał, że wykonanie przedmiotowej inwestycji według przyjętych w decyzji parametrów spowoduje, iż należąca do niego nieruchomość zostanie okrojona o pas ziemi o długości około 8 metrów, co skutkować będzie radykalnym obniżeniem wartości tej działki oraz zmniejszy znacznie możliwości jej użytkowania w przyszłości.
Wojewoda w odpowiedzi na skargę, wnosząc o nieuwzględnienie powyższego wniosku, stwierdził, że skoro ustawodawca w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) wyposażył organy w prawo nadania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi rygoru natychmiastowej wykonalności bez odnoszenia się do ogólnych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, uznać należy, że wolą ustawodawcy było wyjątkowe i priorytetowe ustalenie norm prawnych skutkujących skróceniem procesu budowlanego i zminimalizowaniem zagrożenia bezpieczeństwa drogowego.
Rozpoznając powyższy wniosek skarżącego Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże sąd na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z art. 135 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika zaś, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia. Przepis ten stanowi podstawę prawną do przeprowadzenia przez sąd kontroli rozstrzygnięć podjętych przez organ I instancji w toku rozpoznawania skargi na akt lub czynność podjęte przez organ odwoławczy. Uzasadnia on również - wraz z art. 61 § 3 zd. 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania nie tylko zaskarżonego aktu lub czynności lecz również aktu lub czynności poprzedzających zaskarżony akt lub czynność.