Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 9 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy A.S. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata z urzędu. Z treści formularza wynika, że skarżący nie posiada żadnego majątku, jest zobowiązany do łożenia na trójkę swoich dzieci i nie uzyskuje obecnie żadnego dochodu. Do druku formularza dołączono zaświadczenie z urzędu pracy, datowane na dzień [...]r. z treści którego wynika, że skarżący jest osobą bezrobotną, pozbawioną prawa do zasiłku.
Pismem z dnia 10 sierpnia 2016 r. referendarz sądowy zobowiązał skarżącego do uprawdopodobnienia okoliczności podniesionych we wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez: wskazanie źródła utrzymania się oraz podanie, gdzie skarżący obecnie zamieszkuje i do kogo należy to lokum.
W odpowiedzi skarżący, w dniu 30 sierpnia 2016 r. złożył pismo procesowe (sporządzone w sposób znacząco utrudniający identyfikację jego treści), z którego wynika, że utrzymuje się ze wsparcia "osób dobrej woli", przyjaciół oraz krewnych. Oświadczył, że nie korzysta ze wsparcia pomocy społecznej i nie posiada miejsca stałego pobytu, a co do pozostałych okoliczności powołał się na informacje zawarte w aktach sprawy.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Nie ulega wątpliwości, że tylko w sytuacji, gdy sąd lub referendarz sądowy jest w pełni przekonany co do trudnej sytuacji materialnej strony, możliwe jest przyznanie prawa pomocy. Kluczowe jest więc przedstawienie informacji, które pozwolą stwierdzić, że rzeczywiście obiektywne okoliczności wykluczają lub też w sposób istotny ograniczają możliwość poniesienia przez stronę kosztów sądowych.
Przede wszystkim wskazać trzeba, że kwestia oceny stanu majątkowego skarżącego była już przedmiotem analizy dokonanej przez referendarza sądowego oraz przez Sąd, a wniosek strony nie został uwzględniony z powodu braku wiarygodnych informacji na temat rzeczywistej sytuacji materialnej oraz dochodów wnioskodawcy. W istocie złożony obecnie wniosek powiela informacje podane już wcześniej, z których jednak nadal nie wynika ani to, z jakich źródeł wnioskodawca czerpie środki na utrzymanie się ani też w jakiej wysokości oraz kim są osoby, które rzekomo maja utrzymywać skarżącego. W tym stanie rzeczy w pełnej rozciągłości należy podtrzymać prezentowaną wcześniej argumentację dotyczącą współpracy strony z Sądem (referendarzem sądowym) w kwestii uwiarygodnienia danych dotyczących stanu majątkowego. Skarżący konsekwentnie uchyla się od podania rzetelnych informacji na temat swoich źródeł utrzymania, stąd też nie można jednoznacznie ustalić, czy osoby, na których utrzymaniu przebywa mogą również udzielić mu wsparcia odnośnie uzyskania środków na pokrycie kosztów sądowych oraz opłacenie usług fachowego pełnomocnika.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.