Instytucja prawa pomocy stanowi przy tym wyjątek od zasady odpłatności postępowań sądowych i stosowana być winna jedynie w przypadkach uzasadniających pokrycie kosztów procesu przez Skarb Państwa.
Odnosząc przywołaną wyżej regulację prawną do realiów rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przewidziana w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przesłanka zwolnienia E. L. od kosztów sądowych (tj. opłat sądowych i wydatków) oraz ustanowienia w sprawie fachowego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata z urzędu została spełniona w stopniu pozwalającym na uwzględnienie złożonego wniosku w całości. Biorąc pod uwagę wskazaną we wniosku o przyznanie prawa pomocy sytuację materialną skarżącej oraz okoliczności sprawy, uznać przyjdzie, iż wniosek ten zasługuje na uwzględnienie. Osiągany przez skarżącą obecnie dochód w postaci emerytury oraz pomocy finansowej od męża, jak również stypendium socjalnego córki w wysokości [...]zł stanowi zaledwie kwotę ok. [...]zł, z czego skarżąca obowiązana jest pokryć koszty związane z mieszkaniem w kwocie ok. [...]zł. Uwzględnić również należy, że wskazane powyższe wydatki obejmują jedynie podstawowe kwestie dotyczące utrzymania gospodarstwa domowego takie jak media i podatki, brak wśród nich kosztów ponoszonych przez skarżącą np. na środki czystości czy żywność.
Ocena stanu rodzinnego i majątkowego skarżącej, jak również jej możliwości finansowych - dokonana w oparciu o podniesione przez nią okoliczności poparte załączonymi dokumentami - prowadzi zatem do wniosku, iż wykazała ona w dostateczny i przekonujący sposób, iż nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych oraz kosztów wynagrodzenia adwokata.
Mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności postanowiono jak w sentencji w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 p.p.s.a. w związku z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., działając na podstawie art. 260 p.p.s.a.