Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. O. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia zażalenia w sprawie nałożenia grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązku udostępnienia nieruchomości na skutek wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a oddalić wniosek.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewoda [...] stwierdził uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Starosty [...] z dnia [...] r. w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązku udostępnienia nieruchomości.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skarżąca, reprezentowana przez fachowego pełnomocnika, zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia organu I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Odnosząc się do wniosku skarżącej w przedmiocie wstrzymania wykonania aktu to należy zauważyć, że dotyczy on postanowienia organu I instancji, natomiast przedmiotem zaskarżenia przed tut. Sądem jest postanowienie organu II instancji - Wojewody [...]. Dyspozycja z art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. o wstrzymaniu wykonania decyzji generalnie odnosi się do zaskarżonego aktu, jednakże w ocenie Sądu rozpatrując skargę na tego typu postanowienie można w ramach art. 61 § 3 p.p.s.a. objąć skarżącą ochroną tymczasową w zakresie wykonywania aktu wydanego w pierwszej instancji. Stanowisko Sądu odpowiada prezentowanemu w doktrynie poglądowi, że nie stoi na przeszkodzie, aby w przypadku wniesienia skargi na postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia, sąd administracyjny udzielił ochrony tymczasowej przed wykonaniem decyzji organu I instancji. Innymi słowy, wstrzymanie wykonania w drodze stosowania normy art. 61 § 3 p.p.s.a. rozstrzygnięcia administracyjnego (decyzji lub postanowienia) nie jest uwarunkowane tym, aby postanowienie sądu pierwszej instancji w zakresie udzielenia ochrony tymczasowej ograniczało się do orzeczenia organu wydanego w drugiej instancji. Brzmienie zdania 3 art. 61 § 3 p.p.s.a. odnoszące się do zakresu przedmiotowego udzielenia ochrony tymczasowej wzmacnia takie stanowisko, gdyż decyzja organu I instancji, mieści się w pojęciu "aktu wydanego w postępowaniu prowadzonym w granicach tej samej sprawy". A zatem treścią art. 61 § 3 p.p.s.a. objęte będą zarówno akty zaskarżone jak i akty wydane w I instancji oraz akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli.
W ramach rozpoznawanej sprawy w pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym wypada podkreślić, iż przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia.